را درباره نام گذارى امام على عليه السلام به «امير المؤمنين»، از آن نقل كرده است. ۱
29 . ابو عبد اللّه صفوانى (زنده در نيمه نخست سده چهارم)
محمّد بن احمد بن عبد اللّه بن قُضاعة بن مهران بن جمّال، مكنى به ابو عبد اللّه و معروف به ابو عبد اللّه صفوانى؛ محدّث، فقيه و متكلّم. وى از اولاد صفوان بن مهران، صحابى امام صادق عليه السلام بود و در بغداد سكونت داشت. ۲ به قرينه روايت او از على بن ابراهيم قمى ۳ و ابو جعفر كلينى، ۴ و نيز روايت ابن نوح سيرافى از وى در بصره ۵ و مباهله او با قاضى موصل درباره امامت، ۶ مى توان دريافت كه وى به بصره، موصل، قم و رى سفر كرده است. ابو عبد اللّه صفوانى در فقه و حديث. دانشى گسترده داشت ۷ و مورد اعتماد و بزرگ اماميه شناخته مى شد. ۸ ابن نوح سيرافى، هارون بن موسى تلعكبرى و شيخ مفيد، از او روايت كرده اند. ۹
تأليفات
وى در زمينه فقه، كلام و حديث، دست به تأليف زد.
آثار ناياب: 1 . الكشف و الحجّة، 2 . يوم و ليلة، 3 . المنازل، 4 . ثواب القرآن، 5 . الردُّ على الواقفة، 6 . الغيبة و كشف الحيرة، 7 . الإمامة، 8 . الطلاق الثلاثة، 9 . الجامع فى الفقه، 10 . غرر الأخبار و نوادر الآثار، 11 . حجّية آل الرسول عليهم السلام .