بازپژوهی تحریف ناپذیری قرآن

عدم تحریف قرآن به اثبات رسیده و به دیدگاه علمای علم اصول توجه خاص شده است.

بحث از تحریف ناپذیری قرآن در علم اصول در مسأله ی حجیت ظواهر به طور عام و ظواهر قرآن به طور خاص مطرح است؛ زیرا اگر مصونیت قرآن از تحریف به اثبات نرسد، هرگونه استناد به آیات قرآن مورد تردید واقع می شود؛ چرا که احتمال می رود آیات مورد استناد، تحریف شده و آنچه مقصود خداوند بوده تغییر یافته باشد.

نویسنده هنگام تدریس علم اصول، به مناسبتِ پاسخ به شبهه ی علم اجمالی به تحریف قرآن، به تفصیل و فراتر از دایره ی علم اصول، به این مبحث پرداخته و از جهات گوناگون، تحریف ناپذیری قرآن را نشان داده است. این کتاب، حاصل تدریس ایشان است.

نویسنده پس از بیان معنای لغوی و اصطلاحی «تحریف»، اقوال فریقین در تحریف و عدم تحریف قرآن کریم نقل و بررسی کرده است.

پس از آن، با تمسک به این آیات، عدم تحریف قرآن را نشان داده است: آیه نهم سوره حجر، آیه های ۴۱ و ۴۲ سوره فصلت، آیه ۳۲ سوره توبه. استدلال به اوصاف قرآن، راهی دیگر در این زمینه است.

روایات فریقین بر تحریف قرآن و مسأله ی نسخ تلاوت نیز مورد بررسی قرار گرفته و در پایان، دیدگاه دانشمندان اصول در زمینه ی تحریف قرآن نقل و نقد شده اند.