الف ـ تأليف كتاب پايه و اساسى در رجال : وى اين دوران را به نام عصر طلايى علوم رجال دانسته ؛ زيرا بسيارى از بزرگان تشيع چون شيخ طوسى و نجاشى و... به علت شرايط سخت اجتماعى ، امكان پرداختن گسترده به بسيارى از علوم را مانند قبل نداشتند ، از اين رو به رجال روى آوردند و آثار ارجمندى را در آن رقم زدند .
ب ـ تأليفات گسترده در موضوع مناقب : وى دلايل رويكرد نويسندگان به نگارش كتب مناقب را چنين بيان مى كند :
1 . اختلاف بيش از پيشِ مذاهب و تفرقه هاى مختلف در مورد ائمه اطهار عليهم السلام و كم رنگ شدن موقعيت و مقام ايشان ؛
2 . روشن نمودن فضايل و مناقبى كه در طول سال هاى متعدد ، توسط خلفاى جبار اموى و عباسى پوشيده شده بود ؛
3 . بى توجّهى و پوشيده ماندن مقام ، منزلت و درجه اهل بيت عليهم السلام حتى براى خود شيعيان .
175 . تاريخ حديث شيعه در عهد صفويه ،
الياس پوراكبر ، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث ، دانشكده اصول دين قم ، استاد راهنما : حجة الاسلام احمد عابدى ، استاد مشاور : حجة الاسلام محمّد على مهدوى راد ، 1379 ، 284 ص .
اهداف اصلى نگارنده رساله ، در چند امر خلاصه مى شود : اختصاصى نمودن و به تعبيرى ، جزئى نمودن تاريخ حديث با قيد دوره خاص ، بيان علل ورود علماى جبل عامل به ايران و نقش آنها در پيشبرد حكومت صفويه و ميزان موفقيت آنان ، بررسى اهتماماتى كه در حديث نگارى با تكيه بر نقش علماى جبل عامل صورت گرفته و... .
رساله ، از يك پيش گفتار و چهار بخش كلّى و يك خاتمه تشكيل يافته :
در پيش گفتار ، تاريخچه پيدايش شيعه و رواج آن در عهد صفويه ، و علت اوج ترويج مسلك شيعه را توضيح داده است .
در بخش اوّل ، در باره زمينه هاى پيدايش حكومت صفويه ، دعوت از علماى جبل عامل و نقش آنها در تثبيت حكومت و توجّه پادشاهان صفوى به عالمان دينى ، اوضاع سياسى ـ اجتماعى ايران در دوره صفويه ، حكومت صفويه و دعوت از علماى جبل عامل ، توجّه پادشاهان صفوى به عالمان دين ، بحث نموده است .
در بخش دوم ـ كه از شش فصل تركيب شده ـ بعد از شناخت كلّى مفهوم و خاستگاه