4 . اضافه كردن حاشيه هاى موجود درنسخ و ويرايش آنها ؛
5 . شرح برخى از الفاظ ، لغات مشكل ، معرفى برخى رجال اسناد حديث ، با كمك ساير شروح از قبيل شرح ملاصالح مازندرانى و الوافى فيض كاشانى و... ؛
6 . استخراج منابع و مآخذ متن ، شروح و حواشى ؛
7 . تغيير شكلى كتاب از شرح مزجى به وضع موجود، به منظور تسهيل در فهم.
213 . تصحيح و تحقيق يك نسخه خطى تفسيرى و حديثى «اسئله و اجوبه در علم تفسير و حديث» ،
هادى نصيرى ، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث ، دانشكده اصول دين قم ، استاد راهنما : دكتر احمد عابدى ، استاد مشاور : حجة الاسلام على صدرايى خويى ، 1381 ، 165ص .
احيا ، و تصحيح كتاب اسئله واجوبه در علم تفسير و حديث ، اثر جمال الدين محمّد بن محمّد اقسرايى ، از نوادگان فخرالدين رازى ، كه در دو بخش ، در قالب سؤال و جواب ، به مشكلات برخى از آيات قرآن و برخى از روايات نبوى پرداخته است ، موضوع اين پايان نامه است .
شيوه مصحح در تصحيح اين نسخه خطى ، از چند بخش تشكيل مى شود :
الف . تغييراتى كه به خاطر سهولت در فهم و خواندنْ صورت داده ؛ مانند اضافه نمودنِ ، هاى غير ملفوظ ، كه معمولاً در نثرهاى كهن نوشته نمى شود .
ب . تبديل حرف هايى در متن ، كه با نثر امروزى سازگار نبوده است ؛
پ . اضافه نمودن الف در كلمه ها و تركيب هايى كه نياز داشته است ؛
ت . تبديل نمودن يا به همزه ، بعد از الف زائد يا جمع در بعضى كلمات ؛
ث . اضافه نمودن ياى نكره و ياى اضافه ، در موارد نياز ؛
ج . اضافه كردن (...)در مواردى كه متن افتادگى داشته ويا ناخوانا بوده و نتوانسته براى كلمه ، جايگزين دقيقى بيابد ؛
چ . اضافه نمودن كلمه مناسب در داخل ( ) در برخى موارد كه به طور آشكار ، كلمه اى از متن حذف شده ، كه احتمالاً در اثر غفلت كاتب صورت گرفته است ؛
ح . ذكر منابع و مآخذ اقوال ، در پى نوشت ها ، به اين صورت كه در خصوص احاديثى كه در متن آمده ، ابتدا منابع و مآخذ روايات را از جوامع روايى اهل سنّت نقل كرده ، سپس در صورت وجود آن روايات در جوامع حديثى شيعه ، منبع و مآخذ آن را ذكر نموده