قصه را به گونه اى پذيرا نقل كرده اند مانند جار اللّه زمخشرى ، ابوالحسن واحدى ، احمد بن سهل بلخى ، يونس بن بكير ، سعد واقدى ، ابن جرير طبرى ، المحلّى ، جلال الدين سيوطى ، ابن اثير جزرى ، و نيز شرق شناسانى همچون رژى بلاشر ، مونتگمرى وات ، كنستانت ديرژيل ، ادمونت رابت ، موريس گدمُرى ، كارل بروكلمان بوهل ، و نيز گفتار صاحب نظرانى همچون ابن حبّان ، ابوالفتوح رازى ، بيضاوى ، عبد الرحمن بن احمد سهيلى ، فخر الدين رازى ، شوكانى ، آلوسى ، عمر فرّوخ و سيّد قطب در ردّ اين افسانه ، و همچنين آراى عده اى كه قائل به توجيه و تأويل قصه شده اند ، مانند ابن حجر عسقلانى ، با استناد به ادله عقلى و نقلى به تفصيل ارائه شده است .
35 . افسردگى و حزن در آيات، روايات و روان شناسى (بررسى تطبيقى) ،
محمّد تقديرى ، كارشناسى ارشد روان شناسى ، مركز تربيت مدرس حوزه علميه قم ، استاد راهنما : دكتر احمد بهشتى ، استاد مشاور : دكتر على شريعتمدارى ، 1374 ، 273 ص.
اين تحقيق ، به دنبال دستيابى به پاسخ چهار سؤال است :1 . ماهيت افسردگى چيست و رابطه آن با حزن و اندوه چگونه است؟ ؛ 2 . زمينه هاى پيدايش و عوامل تشديد و گسترش افسردگى چيست؟ ؛ 3 . جايگاه حزن و اندوه در آيات و روايات كجاست؟ آيا حزن ممدوح است يا مذموم؟ ؛ 4. نگرش اسلام نسبت به پيشگيرى و درمان افسردگى چيست؟
اين پايان نامه ، در پنج بخش فراهم آمده است. در بخش نخست ، نگارنده تعريف افسردگى و ارتباط آن با حزن و ديدگاه هاى مختلف در باره ماهيت افسردگى و حزن ، و ارتباط ميان آنها را ارائه نموده است .
در بخش دوم ، وى پس از برشمردن ارضاى نيازهاى اساسى ، به عنوان زمينه پيدايش افسردگى ، نيازهاى اصلى انسانى را به نيازهاى زيستى ، روحى ، شناختى و ساير نيازها تقسيم كرده است .
در بخش سوم ، عوامل پيدايش حزن و افسردگى را بررسى نموده است . وى ، عوامل جسمانى ، شناختى و روانى را عمده ترين عوامل پيدايش افسردگى دانسته است.
بخش چهارم، بررسى آثار افسردگى، همچون پيرى زودرس و خودكشى است.
در بخش پنجم ، روش هاى درمان افسردگى ، بررسى شده است. مؤلف ، درمان هاى جسمى ، از طريق غذا و دارودرمانى ، درمان از راه اصلاح بينش نظرى و عملى ، درمان از