1.امام جعفر صادق عليه السلام ، در هفده ربيع الاوّل سال ۸۳ هجرى در مدينه به دنيا آمد و در ۲۵ شوّال سال ۱۴۸ هجرى در همان جا رحلت كرد و در بقيع به خاك سپرده شد . پدر بزرگوارشان «امام باقر عليه السلام» ، و مادرشان «امّ فروه» و كنيه حضرت «ابوعبداللّه » است . حضرت فرزندان متعددى داشته اند ولى فرزند اول حضرت ، اسماعيل در زمان حيات پدر و فرزند ديگرشان ، عبداللّه به فاصله كوتاهى پس از پدر از دنيا رفتند . آغاز امامت ۳۴ ساله حضرت مصادف با ضعف امويان و نوپايى حكومت عباسيان بود و از اين رو امام توانست مجالس علنى و حلقه هاى درسى در بسيارى از رشته ها تشكيل دهد و با تربيت هزاران عالم ، نهضت علمى پدرش را استمرار بخشد و آيين جدّش را پايدار سازد . سخنان و نوشته هاى حضرت ، مدار اصلى فقه و معارف شيعه است و همه كتابهاى حديثى به نقل آن پرداخته اند .

2.علاّمه مجلسى رحمه الله در بيان اين روايت احتمال مى دهد كه «اعربوا» به معناى اظهار و بيان كردن روايات اهل بيت عليهم السلام هم باشد .

1.الكافي : ۱ / ۵۲ / ۱۳ ، مشكاة الأنوار : ۲۵۰ / ۷۲۹ وفيهما : «حديثنا» بدل : «كلامنا» ، بحار الأنوار : ۲ / ۱۵۰ / ۲۸ نقلاً عن مجموعة الجباعي عن خط الشهيد قدس سره نقلاً عن خطّ قطب الدين الكيدري .

2.نزهة الناظر : ۱۰۷ / ۱۲ ، بحار الأنوار : ۷۸ / ۲۲۸ / ۱۰۲ وفيهما : «الصدق جليسه» .

3.نزهة الناظر : ۱۰۸ / ۱۵ ، أعلام الدين : ۳۰۳ ، بحار الأنوار : ۷۸ / ۲۲۸ / ۱۰۳ .

4.الكافي : ۲ / ۱۲۲ / ۶ نحوه ، نزهة الناظر : ۱۰۸ / ۱۶ ، أعلام الدين : ۳۰۳ ، بحار الأنوار : ۷۵ / ۱۲۳ / ۲۰ .