۱۰۳.حضرت در تسليت به حسن بن سهل فرمود : تبريك بر پاداشى كه مى آيد ، سزاوارتر از تسليت بر مصيبت آمده است .

۱۰۴.صوفيان به امام گفتند: مأمون ولايت را به تو بازگردانده است و تو سزاوارترين مردم به آن هستى اما نياز دارى كه جامه پشمينه و هرچه پوشيدنش خوب است بپوشى.امام فرمود: واى بر شما آن چه از پيشواى جامعه خواسته مى شود ، عدل و داد اوست و اين كه هر گاه سخن بگويد ، راست گويد و هر گاه داورى كند ، عدالت ورزد و هر گاه وعده دهد ، وفا كند .

۱۰۵.از امام رضا ويژگى زاهد پرسيده شد ، فرمود : به كمتر از قوت خود بسازد ، آماده مرگ است و از زندگى ملول .

۱۰۶.در باره سخن خداى متعال :«پس درگذر ، درگذشتنى نيكو» فرمود : يعنى درگذشتن بدون سرزنش كردن .

۱۰۷.مأمون مى خواست كسى را بكشد ، پس به امام رضا عليه السلام گفت : نظر شما چيست ؟امام فرمود : خداوند در برابر نيكى عفو ، جز عزّت نمى افزايد . پس مامون از او درگذشت .

۱۰۳.قالَ عَلَيهِ السَّلامُ في تَعزِيَةِ الحَسَنِ بنِ سَهلٍ : التَّهنِيَةُ بِآجِلِ الثَّوابِ أولى مِنَ التَّعزِيَةِ عَلى عاجِلِ المُصيبَةِ . ^۱

۱۰۴.قالَ لَهُ الصّوفِيَّةُ : إنَّ المَأمونَ قَد رَدَّ هذَا الأَمرَ إلَيكَ ، وَأنتَ أحَقُّ النّاسِ بِهِ ، إلّا أ نَّهُ تَحتاجُ أن تَلبَسَ الصّوفَ وَما يَحسُنُ لُبسُهُ . فَقالَ عَلَيهِ السَّلامُ : وَيحَكُم إنَّما يُرادُ مِنَ الإِمامِ قِسطُهُ وَعَدلُهُ ؛ إذا قالَ صَدَقَ ، وَإذا حَكَمَ عَدَلَ ، وَإذا وَعَدَ أنجَزَ . ^۲

۱۰۵.وَسُئِلَ عَن صِفَةِ الزّاهِدِ ، فَقالَ عَلَيهِ السَّلامُ : مُتَبَلِّغٌ بِدونِ قوتِهِ ، مُستَعِدٌّ لِيَومِ مَوتِهِ ، مُستَبرِمٌ بِحَياتِهِ . ^۳

۱۰۶.قالَ في تَفسيرِ قَولِهِ تَعالى : «فَاصفَحِ الصَّفحَ الجَميلَ»^۴ : عَفوٌ بِغَيرِ عِتابٍ . ^۵

۱۰۷.أرادَ المَأمونُ قَتلَ رَجُلٍ ، فَقالَ لَهُ : ما تَقولُ يا أبَا الحَسَنِ ؟ فَقالَ : إنَّ اللّهَ لا يَزيدُ بِحُسنِ العَفوِ إلّا عِزًّا . فَعَفا عَنهُ . ^۶