از سخنان امام مهدى صاحب الزمان عليه السلام ۱
۱۶۸.به سعد بن عبداللّه قمى در باره تفسيرى كه از گفته خداى متعال به موسى : «كفش هايت را بيرون بياور» مى كنند و مى گويند : علتش اين بود كه كفش ها از پوست حيوان ساخته شده بود ، فرمود : هر كس اين گفته را بگويد به موسى تهمت زده است ، چون از دو حال خارج نيست : يا نماز موسى در آن جائز بوده و يا نبوده است ؛ اگر جائز بوده ، براى موسى جائز بوده كه آن را در آن جا هم بپوشد ، هر چند مكان مقدّسى باشد و اگر جائز نبوده ، پس لازم مى آيد كه موسى حرام را از حلال و آن چه را كه نماز در آن جائز است از آن چه جائز نيست تشخيص ندهد و اين كفر است. بلكه تفسير درست اين است كه موسى محبّت شديدى به خانواده اش داشت خداوند متعال فرمود از محبّت خانواده ات دل بكن و دلت را از ميل به غير من بشوى . ۲
. . . و سعد به ايشان عرض كرد : چه مانعى دارد كه مردم امام خود را برگزينند ؟ حضرت فرمود : مصلح باشد يا مفسد؟ گفت : مصلح . فرمود : آيا ممكن است فرد مفسدى را برگزينند ، چون كسى نمى تواند بفهمد كه چه در انديشه ديگران از صلاح و فساد مى گذرد؟ گفت : ممكن است . فرمود : علّت ، همين است .سپس فرمود : اين موسى كليم اللّه با فراوانى عقل و كمال علمش و نزول وحى بر او ، هفتاد مرد از ميان بزرگان قوم خود و چهره هاى شاخص لشكرش برگزيد كه شكّى در ايمان و اخلاص آنان نداشت ، اما برگزيدگانش ، آن گونه كه خداوند متعال حكايت كرده است ، منافق درآمدند ، پس هنگامى كه مى يابيم انتخاب كسى كه خداوند براى نبوتش برگزيده ، اين گونه درمى آيد ، مى فهميم كه حق گزينشى براى آن كه از درون سينه ها آگاهى ندارد ، نيست و انتخاب مهاجران و انصار ، پس از آن كه انتخاب پيامبران به فاسدان اصابت كرد از آن رو كه آنان را صالح مى پنداشتند ، ارزشى ندارد .
1.امام زمان عليه السلام در نيمه شعبان سال ۲۵۵ هجرى ، در «سرّمن رآى» به دنيا آمد . پدر بزرگوارشان امام حسن عسكرى عليه السلام و مادرشان «نرگس» نام داشت . حضرت ولى عصر همنام و هم كنيه پيامبر اكرم و ملقّب به «مهدى« و «حجّت» مى باشد . در سن پنج سالگى ، امامت به اين ذخيره الهى منتقل و از همان زمان از ديده ها غايب شد . غيبت حضرت مهدى عليه السلام دو مرحله دارد :
الف) غيبت صغرى : در اين دوره ، چهار سفير به نامهاى عثمان بن سعيد و پسرش محمد ، حسين بن روح نوبختى و على بن محمّد سمرى از طرف امام منصوب شده و رابط ايشان با مردم بودند .
ب) غيبت كبرى : اين دوره با فوت آخرين سفير ، در سال ۳۲۹ هجرى شروع شد و تا كنون ادامه دارد . در اين دوره ، برخى از عالمان و صالحان به حضور آن حضرت رسيده اند .
احاديث فراوانى ظهور آن حضرت را بشارت مى دهد و ايشان را مجدّد دين اسلام و گستراننده عدالت در سراسر جهان مى خواند .
2.محدث بزرگوار و معاصر على اكبر غفارى اين معنى را با خبر صحيحى كه فرمان كندن كفش را به سبب ساخته شدن آن از پوست درازگوش مرده ميداند معارض مى بيند و افزون بر اين ، ميان محبّت انسان به خانواده اش و خدا تعارضى نمى بيند و به محبّت پيامبر اسلام به دختر گرامى اش فاطمه و همسر و فرزندان او استناد مى كند و در پايان ، اين خبر را معتبر نمى داند .
