ولادت
وُلِدَ عليهالسلام لِلنِّصفِ مِن شَعبانَ سَنَةَ خَمسٍ وخَمسينَ ومِئَتَينِ
الكافى: او (مهدى) عليهالسلام نيمه شعبان سال ۲۵۵ متولّد شد.
الكافى : ج ۱ ص ۵۱۴ .
بَعَثَ إلَيَّ أبو مُحَمَّدٍ عليهالسلام سَنَةَ خَمسٍ وخَمسينَ ومِئَتَينِ فِي النِّصفِ مِن شَعبانَ ، وقالَ : يا عَمَّةُ ، اجعَلِي اللَّيلَةَ إفطارَكِ عِندي ، فَإِنَّ اللّهَ عز و جل سَيَسُرُّكِ بِوَلِيِّهِ وحُجَّتِهِ عَلى خَلقِهِ ، خَليفَتي مِن بَعدي
الغيبة، طوسى ـ با سندش به نقل از حكيمه دختر امام جواد عليهالسلام ـ: ابو محمّد (امام عسكرى) عليهالسلام نيمه شعبان سال ۲۵۵، در پى من فرستاد و فرمود: «اى عمّه! امشب، افطارت را نزد من قرار بده [و در خانه ما باش]كه خداى عز و جل با [تولّد] ولى و حجّت خود بر خلقش، تو را خوشحال مىكند. او جانشين من پس از من است».
الغيبة، طوسى: ص ۲۳۴ ح ۲۰۴ .
قُلتُ لِأَبِي الحَسَنِ الرِّضا عليهالسلام : إنّي أرجو أن تَكونَ صاحِبَ هذَا الأَمرِ ، وأَن يَسوقَهُ اللّهُ إلَيكَ بِغَيرِ سَيفٍ ، فَقَد بويِعَ لَكَ وضُرِبَتِ الدَّراهِمُ بِاسمِكَ . فَقالَ : ما مِنّا أحَدٌ اختَلَفَت إلَيهِ الكُتُبُ ، واُشيرَ إلَيهِ بِالأَصابِعِ ، وسُئِلَ عَنِ المَسائِلِ ، وحُمِلَتِ إليهِ الأَموالُ ، إلاَّ اغتيلَ أو ماتَ عَلى فِراشِهِ ، حَتّى يَبعَثَ اللّهُ لِهذَا الأَمرِ غُلاما مِنّا ، خَفِيَّ الوِلادَةِ وَالمَنشَأِ ، غَيرَ خَفِيٍّ في نَسَبِهِ
الكافى ـ با سندش به نقل از ايّوب بن نوح ـ: به امام رضا عليهالسلام گفتم: اميدوارم كه تو صاحب اين امر (حكومت جهانى) باشى و خداوند، آن را بدون خونريزى به سوى تو بكشاند؛ چرا كه برايت بيعت گرفتهاند و به نامت سكّه زدهاند.
فرمود: «هيچ يك از ما نيست، جز آن كه چون با او نامهنگارى شود و مشهور و انگشتنما گردد و از او مسئله پرسند و خمس و زكات و هديه به وى دهند، ترور مىشود و يا در بستر مىميرد، تا اين كه خداوند، جوانى از ما را براى اين امر (حكومت جهانى) بر مىانگيزد كه ولادت و زادگاهش پنهان است؛ امّا نسب و تبارش پنهان نيست».
الكافى : ج ۱ ص ۳۴۱ ح ۲۵ «با سند صحيح» ، الغيبة ، نعمانى : ص ۱۶۸ ح ۹ «با سند صحيح» .
نامهاى امام علیه السلام
رجوع شود به : گزيده دانشنامه امام مهدى عجّل الله فرجه بر پايه قرآن، حديث و تاريخ ج ۱ صفحه : ۲۰۸، دستهبندى احاديث مربوط به نام امام مهدى عليهالسلام
المَهدِيُّ مِن وُلدِي ، اسمُهُ اسمي ، وكُنيَتُهُ كُنيَتي ، أشبَهُ النّاسِ بي خَلقا وخُلُقا ، تَكونُ لَهُ غَيبَةٌ وحَيرَةٌ ، حَتّى تَضِلَّ الخَلقُ عَن أديانِهِم ، فَعِندَ ذلِكَ يُقبِلُ كَالشَّهابِ الثّاقِبِ ، فَيَملَؤُها قِسطا وعَدلاً كَما مُلِئَت ظُلما وجَورا
كمال الدين ـ با سندش به نقل از ابو بصير، از امام صادق، از پدرانش عليهمالسلام ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود: «مهدى، از فرزندان من است. نامش نام من، كنيهاش كنيه من، و شبيهترينِ مردم در خُلق و خو به من است. براى او غيبت و حيرتى است كه مردم، دين خود را تباه مىكنند و در اين هنگام است كه مانند شهاب درخشان مىآيد و زمين را از عدل و داد پر مىكند، همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده است».
كمال الدين : ص ۲۸۷ ح ۴ «با سند موثّق»، بحار الأنوار : ج ۵۱ ص ۷۲ ح ۱۶ .
لا تَذهَبُ الدُّنيا حَتّى يَملِكَ العَرَبَ رَجُلٌ مِن أهلِ بَيتي ، يُواطِئُ اسمُهُ اسمي
سنن الترمذى ـ با سندش به نقل از عبد اللّه ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود: «دنيا از ميان نمىرود تا مردى از خاندانم كه همنام من است، فرمانرواى عرب شود».
سنن الترمذى: ج ۴ ص ۵۰۵ ح ۲۲۳۰ در اين منبع آمده : «اين حديث ، حسن صحيح است» ، مسند ابن حنبل : ج ۲ ص ۱۲۳ ح ۴۰۹۸ .
زَعَمَ الظَّلَمَةُ أنَّهُم يَقتُلونَني لِيَقطَعوا هذَا النَّسلَ ، فَكَيفَ رَأَوا قُدرَةَ اللّهِ ؟! وسَمّاهُ المُؤَمَّلَ
الغيبة، طوسى ـ به نقل از كلينى، در حديثى كه سند آن را به امام عسكرى عليهالسلام رسانده ـ: هنگامى كه «حجّت» متولّد شد، امام عسكرى عليهالسلام فرمود: «ستمكاران مىپندارند كه مرا مىكشند و نسلم بريده مىشود. قدرت خدا را چه ديدهاند!؟». و او [آن فرزند نگه دارنده نسل] را «مؤمّل (آرزو شده)» ناميد.
الغيبة، طوسى: ص ۲۲۳ ح ۱۸۶ .
الخَلَفُ الصّالِحُ مِن وُلدي ، وهُوَ المَهدِيُّ ، اسمُهُ مُحَمَّدٌ ، وكُنيَتُهُ أبُو القاسِمِ ، يَخرُجُ في آخِرِ الزَّمانِ ، يُقالُ لاُِمِّهِ صَقيلُ
كشف الغمّة ـ با سندش به نقل از موسى ـ: سَرورم امام صادق عليهالسلام فرمود: «جانشين شايسته، از نسل من است و او مهدى است. نامش محمّد و كنيهاش ابو القاسم است. در آخر الزمان قيام مىكند و به مادرش، صقيل مىگويند».
كشف الغمّة : ج ۳ ص ۲۶۵
جُعِلتُ فِداكَ ، كَيفَ يُسَلَّمُ عَلَيهِ ـ يَعني عَلى صاحِبِ الزَّمانِ عليهالسلام بَعدَ ظُهورِهِ ـ ؟ قالَ : يَقولونَ : السَّلامُ عَلَيكَ يا بَقِيَّةَ اللّهِ ، ثُمَّ قَرَأَ «بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ»
الكافى ـ به نقل از عمر بن زاهر ـ: به امام صادق عليهالسلام گفتم: فدايت شوم! چگونه بر او سلام داده مىشود ـ يعنى پس از ظهور صاحب الزمان عليهالسلام ـ ؟
فرمود: «مىگويند: سلام بر تو، اى بقيّة اللّه!» و سپس [آيه] «بقيّة اللّه برايتان بهتر است، اگر باايمان باشيد» را قرائت نمود.
الكافى: ج ۱ ص ۴۱۲ ح ۲ ، تأويل الآيات الظاهرة : ج ۱ ص ۱۸۶ ح ۳۲ .
أمَّا الحَوادِثُ الواقِعَةُ ، فَارجِعوا فيها إلى رُواةِ حَديثِنا ، فَإِنَّهُم حُجَّتي عَلَيكُم ، وأَنَا حُجَّةُ اللّهِ عَلَيكُم
الغيبة، طوسى ـ به نقل از اسحاق بن يعقوب، در بيان توقيعى كه به خطّ امام منتظَر عليهالسلام از طريق محمّد بن عثمان به او رسيده ـ: «امّا در پيشامدهايى كه روى مىدهد، به راويان احاديث ما مراجعه كنيد كه آنان حجّت من بر شما هستند و من حجّت خدا بر شما هستم».
الغيبة، طوسى: ص ۲۹۱ ح ۲۴۷ ، كمال الدين : ص ۴۸۴ ح ۴ .
الخَلَفُ مِن بَعدِي الحَسَنُ ، فَكَيفَ لَكُم بِالخَلَفِ مِن بَعدِ الخَلَفِ ؟ فَقُلتُ : ولِمَ جَعَلَنِي اللّهُ فِداكَ ؟ فَقالَ : إنَّكُم لا تَرَونَ شَخصَهُ ، ولا يَحِلُّ لَكُم ذِكرُهُ بِاسمِهِ . فَقُلتُ : فَكَيفَ نَذكُرُهُ ؟ فَقالَ : قولوا : الحُجَّةُ مِن آلِ مُحَمَّدٍ عليهمالسلام
الكافى ـ به نقل از داوود بن قاسم ـ: شنيدم كه امام هادى عليهالسلام مىفرمايد: «جانشين پس از من، حسن است؛ امّا با جانشينِ پس از او چگونهايد؟».
گفتم: مگر چگونه است ـ خدا مرا فدايت كند ـ ؟
فرمود: «خودِ او را نمىبينيد و ياد كردن از او با اسم هم برايتان روا نيست».
گفتم: پس چگونه از او ياد كنيم؟
فرمود: «بگوييد: حجّت خاندان محمّد عليهمالسلام».
الكافى: ج ۱ ص ۳۲۸ ح ۱۳ وص ۳۳۲ ح ۱ ، الإرشاد : ج ۲ ص ۳۲۰ و ۳۴۹ .
القائِمُ مِن وُلدِي ، اسمُهُ اسمي
كمال الدين ـ به نقل از هشام بن سالم، از امام صادق، از پدرش، از جدّش عليهمالسلام ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود: «قائم، از فرزندان من است. نام او، نام من است». (۱)
كمال الدين : ص ۴۱۱ ح ۶ ، إعلام الورى : ج ۲ ص ۲۲۷ .
دَخَلتُ عَلى سَيِّدي جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ عليهالسلام فَقُلتُ : يا سَيِّدي ، لَو عَهِدتَ إلَينا فِي الخَلَفِ مِن بَعدِكَ ؟ فَقالَ لي : يا مُفَضَّلُ : الإِمامُ مِن بَعدِي ابني موسى ، وَالخَلَفُ المَأمولُ المُنتَظَرُ م ح م د ، ابنُ الحَسَنِ بنِ عَلِيِّ بنِ مُحَمَّدِ بنِ عَلِيِّ بنِ موسى
كمال الدين ـ به نقل از مفضّل بن عمر ـ: نزد سَرورم امام صادق عليهالسلام رفتم و گفتم: اى سَرورم! كاش جانشينت را به ما مىشناساندى!
به من فرمود: «اى مفضّل! امام پس از من، فرزندم موسى است، و جانشينى كه چشم اميد و انتظار به او دوخته شده، محمد فرزند حسن بن على بن محمّد بن على بن موسى است».
كمال الدين : ص ۳۳۴ ح ۴ ، إعلام الورى : ج ۲ ص ۲۳۴ .
برای مطالعه سایر نام های امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، به کتاب «گزيده دانشنامه امام مهدى عجّل الله فرجه بر پايه قرآن، حديث و تاريخ جلد ۱ صفحه : ۲۲۳» به بعد مراجعه نمایید.
