کسی که برای بی نیاز ساختن خانواده اش از دیگران، تلاش می کند، پاداش رزمنده و پاداش حج گزار و پاداش عمره گزار دارد.
دعائم الإسلام عن رسول اللّه(ص):
أنَّهُ مَرَّ فی غَزوَةِ تَبوک بِشابٍّ جَلَدٍ یسوقُ أبعِرَةً سِمانا ؛ فَقالَ لَهُ أصحابُهُ: یا رَسولَ اللّهِ لَو کانَت قُوَّةُ هذا وجَلَدُهُ وسِمَنُ أبعِرَتِهِ فی سَبیلِ اللّهِ لَکانَ أحسَنَ، فَدَعاهُ رَسولُ اللّهِ(ص) فَقالَ: أرَأَیتَ أبعِرَتَک هذِهِ، أی شَیءٍ تُعالِجُ عَلَیها؟ فَقالَ: یا رَسولَ اللّهِ، لی زَوجَةٌ وعِیالٌ، فَأَنَا أکسِبُ عَلَیها ما اُنفِقُهُ عَلی عِیالی وأَکفُّهُم عَن مَسأَلَةِ النّاسِ وأَقضی دَینا عَلَی، قالَ: لَعَلَّ غَیرَ ذلِک! قالَ: لا.
فَلَمَّا انصَرَفَ قالَ رَسولُ اللّهِ(ص): لَئِن کانَ صادِقا إنَّ لَهُ لَأَجرا مِثلَ أجرِ الغازی وأَجرِ الحاجِّ وأَجرِ المُعتَمِرِ.[۱]
دعائم الإسلام:
در جنگ تبوک، پیامبر(ص) به جوانی نیرومند برخورد که شتران فربهی را می رانْد. یاران پیامبر به وی گفتند: «ای رسول خدا! اگر نیرومندی و چابکی این جوان و فربهی شترانش در راه خدا صرف می شد، هر آینه بهتر بود». پیامبر خدا(ص) او را فراخواند و فرمود: «با این شتران، در نظر داری که چه کنی؟» گفت: «ای رسول خدا! من همسر و خانواده ای دارم. من با این شتران به کسب درآمد می پردازم تا آنان را از درخواست کردن از مردم بی نیاز سازم و بدهی ام را بپردازم». فرمود: «شاید [هدفت] غیر از این باشد». گفت: «نه».
آن گاه که جوان راهی شد، پیامبر خدا(ص) فرمود: «اگر راستگو باشد، پاداشی همانند پاداش رزمنده و پاداش حج گزار و پاداش عمره گزار دارد».
[۱]. دعائم الإسلام: ج ۲ ص ۱۴ ح ۷، عوالی اللآلی: ج ۳ ص ۱۹۴ ح ۸، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۸ ص ۵۱۰.
