احادیث داستانی رسیدگی به خانواده مهم تر از دیگران

صحیح البخاری عن سعد بن أبی وقّاص:

کانَ رَسولُ اللّهِ(ص) یعودُنی عامَ حَجَّةِ الوَداعِ مِن وَجَعٍ اشتَدَّ بی، فَقُلتُ: إنّی قَد بَلَغَ بی مِنَ الوَجَعِ، وأَنَا ذو مالٍ، ولا یرِثُنی إلاَّ ابنَةٌ، أفَأَتَصَدَّقُ بِثُلُثَی مالی؟ قالَ: لا. فَقُلتُ: بِالشَّطرِ؟ فَقالَ: لا. ثُمَّ قالَ:

الثُّلُثُ وَالثُّلُثُ کبیرٌ ـ أو کثیرٌ ـ، إنَّک أن تَذَرَ وَرَثَتَک أغنِیاءَ خَیرٌ مِن أن تَذَرَهُم عالَةً یتَکفَّفونَ النّاسَ، وإنَّک لَن تُنفِقَ نَفَقَةً تَبتَغی بِها وَجهَ اللّهِ إلاّ اُجِرتَ بِها، حَتّی ما تَجعَلُ فی فِی امرَأَتِک.[۱]

صحیح البخاری ـ به نقل از سعد بن ابی وقّاص ـ:

در سال حجّة الوداع من سخت بیمار بودم و پیامبر خدا(ص) به عیادتم می آمد. من گفتم: بیماری ام شدّت گرفته است و من صاحب مال و ثروتی هستم و وارثی جز یک دختر ندارم. آیا دو سومِ اموالم را صدقه بدهم؟ فرمود: «نه». گفتم: نصفش را؟ فرمود: «نه». سپس فرمود: «یک سوم [را صدقه بده]، یک سوم هم زیاد است. تو اگر وارثانت را بی نیاز بر جای بگذاری، بهتر است از این که نیازمندشان بگذاری و در نتیجه، دست پیش مردم دراز کنند. تو هر انفاقی که برای رضای خدا بکنی، مأجوری، حتّی در نفقه ای که برای همسرت قرار می دهی.

[۱]. صحیح البخاری: ج ۱ ص ۴۳۵ ح ۱۲۳۳، صحیح مسلم: ج ۳ ص ۱۲۵۰ ح ۵ نحوه وراجع سننأبی داود: ج ۳ ص ۱۱۲ ح ۲۸۶۴، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۸ ص ۳۸۶.