اعمال شایسته ی انسان، برای والدین او که از دنیا رفته اند، نتیجه ی مثبت دارد.
رسول اللّه(ص):
مَرَّ عیسَی بنُ مَریمَ(ع) بِقَبرٍ یعَذَّبُ صاحِبُهُ، ثُمَّ مَرَّ بِهِ مِن قابِلٍ فَإِذا هُوَ لا یعَذَّبُ، فَقالَ: یا رَبِّ مَرَرتُ بِهذَا القَبرِ عامَ أوَّلَ: فَکانَ یعَذَّبُ، ومَرَرتُ بِهِ العامَ فَإِذا هُوَ لَیسَ یعَذَّبُ؟!
فَأَوحَی اللّهُ إلَیهِ: أنَّهُ أدرَک لَهُ وَلَدٌ صالِحٌ فَأَصلَحَ طَریقا وآوی یتیما، فَلِهذا غَفَرتُ لَهُ بِما فَعَلَ ابنُهُ.[۱]
پیامبر خدا(ص):
عیسی بن مریم(ع) بر گوری گذشت که صاحب آن، عذاب می شد. یک سال بعد نیز بر همان گور گذشت و دید که دیگر عذاب نمی شود. گفت: خداوندا! پارسال از این گور گذشتم و صاحبش عذاب می شد و امسال که از آن می گذرم، دیگر عذاب نمی شود؟!
خداوند به او وحی فرمود: «فرزند صالحی داشت که بزرگ شد و راهی را ساخت و یتیمی را پناه داد و من او را به سبب آنچه فرزندش انجام داد، آمرزیدم».
[۱]. الکافی: ج ۶ ص ۳ ح ۱۲، عدّة الداعی: ص ۷۷ کلاهما عن الفضل بن أبی قرّة عن الإمام الصادق(ع)،الأمالی للصدوق: ص ۶۰۳ ح ۸۳۷ عن إبراهیم بن محمّد عن الإمام الصادق عن آبائه(ع) عنه(ص)، روضة الواعظین: ص ۴۷۰، بحار الأنوار: ج ۷۵ ص ۲ ح ۲، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۸ ص ۲۵۸.
