هنگام بیعت زنان انصار با رسول خدا(ص)، زنها خواستند با حضرت دست بدهند اما حضرت خودداری کرد.
السنن الکبری للنسائی عن أمیمة بنت رقیقة:
أتَیتُ النَّبِی(ص) فی نِسوَةٍ مِنَ الأَنصارِ نُبایعُهُ، فَقُلنا: یا رَسولَ اللّهِ، نُبایعُک عَلی ألّا نُشرِک بِاللّهِ شَیئا، ولا نَسرِقَ، ولا نَزِنی، ولا نَأتِی بِبُهتانٍ نَفتَریهِ بَینَ أیدینا وأَرجُلِنا، ولا نَعصِیک فی مَعروفٍ.
قالَ: فیمَا استَطَعتُنَّ وأَطَقتُنَّ.
قالَت: قُلنا: رَسولُ اللّهِ(ص) أرحَمُ بِنا مِن أنفُسِنا. قُلنا: یا رَسولَ اللّهِ لا تُصافِحُنا، هَلُمَّ نُبایعُک یا رَسولَ اللّهِ.
فَقالَ رَسولُ اللّهِ(ص): إنّی لا اُصافِحُ النِّساءَ، إنَّما قَولی لِمِئَةِ امرَأَةٍ کقَولی لِامرَأَةٍ واحِدَةٍ ـ أو مِثلَ قَولی لِامرَأَةٍ واحِدَةٍ ـ.[۱]
السنن الکبری، نسائی ـ به نقل از اَمیمه دختر رقیقه ـ:
با گروهی از زنان انصار برای بیعت، نزد پیامبر(ص) رفتم. گفتیم: ای پیامبر خدا! با تو بیعت می کنیم که: به خدا شرک نورزیم، و دزدی نکنیم، و زنا ندهیم، و بچّه های نامشروع را با بهتان به شوهرانمان نسبت ندهیم، و در هیچ کار نیکی، از تو نافرمانی نکنیم.
فرمود: «تا جایی که توانستید و تاب آوردید».
گفتیم: پیامبر خدا به ما از خود ما مهربان تر است.
گفتیم: ای پیامبر خدا! با ما دست نمی دهی؟ بیا با تو بیعت کنیم، ای پیامبر خدا!
پیامبر خدا(ص) فرمود: «من با زنان دست نمی دهم؛ بلکه سخن من با صد زن، همانند سخنم با یک زن است» یا فرمود: «مثل سخنم با یک زن است».
[۱]. السنن الکبری للنسائی: ج ۴ ص ۴۲۹ ح ۷۸۰۴، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۶، ص ۴۴۲.
