جهم بن ثویر، یوسف بن عقیل بجلی،^۱ ابوعلی حرانی، ابوطالب بصری، ابوطالب ازدی بصری و ابومحمد اسود، مؤلّفانی هستند که نجاشی واسطه انتقال آثارشان را محمد بن خالد برقی معرفی می‏کند.

شیخ طوسی در طریق خود به آثار راویان ذیل نام برقی را می‏آورد: احمد بن نضر خزاز، اسماعیل بن سهل، احمد بن سلیمان حجال، امیة بن عمر، ایوب بن حر، جعفر بن عثمان، جعفر بن محمد بن عبیداللّٰه، جعفر بن محمد بن یونس، جهم بن حکم عمی، جهم بن حکم مدائنی، حدید والد علی بن حدید، حسین بن سیف، حسین بن مبارک، حسین بن محمد، حسین بن مخارق سلولی، حسین بن مختار قلانسی، حسین بن مخلد، حفص بن بختری، حماد بن عیسی جهنی، خلاد بن خالد، خلف بن حماد اسدی، زرارة بن أعین، زکریابن ادریس، شریف بن سابق، شعیب محاملی، عبدالرحمن بن ابی‏نجران، عبدالرحمن بن حماد، عبداللّٰه بن قاسم، عبدالملک بن عنتره شیبانی، علاء بن رزین، علی بن صلت، علی بن وهبان، عمر بن عبدالعزیز (ملقّب به زحل)، عون بن جریر، قاسم بن عروه، محمد قاسم، محمد بن مرازم بن حکیم، محمد بن هیثم تمیمی، محمد بن یحیی صیرفی، نشیط بن صالح، نصر بن مزاحم، نضر بن سوید، هارون بن جهم، یحیی بن ابراهیم بن ابی‏بلاد، یحیی بن عمران حلبی، یوسف بن عقیل، ابوالعباس صاحب عمار بن مروان، ابوطالب ازدی، ابومحمد حجال.

دو. نقل میراث راویان ثقه

انعکاس میراث معتبر شیعه در مجموعه روایات یک راوی و اهتمام وی بر نقل مصنفات بزرگان مورد وثوق، بر اعتبار وی می‏افزاید. در این بخش به بررسی شخصیت و میراث راویانی می‏پردازیم که برقی در طریق نقل آثار ایشان قرار دارد و از جانب مهم‏ترین راوی‏پژوه شیعه یعنی احمد بن علی نجاشی (۳۷۲ ـ ۴۵۰ق) تصریح به وثاقت او شده است. نکته مهم اینکه در بررسی راویان به کسانی توجه شده که به‏رغم دو خصیصه پیش‏گفته دارای حجم معتنابهی از روایات هستند. سپس به میزان روایات محمد بن خالد برقی از ایشان می‏پردازیم تا حجم روایات او از ثقات روایت و تألیف شناخته شود. نکته