ثقة»۱ خوانده شده و صبغه روایاتش اخلاقی است، دوازده حدیث از ۲۵ روایتش را برقی نقل کرده است.
حفص بن بختری
اکثر روایات او را ـ که کوفیتبار است و در بغداد رشد یافته ـ محمد بن ابیعمیر نقل کرده است. هر هفت روایت برقی از او در محاسن و نیز تنها روایتش در بصائر به واسطه ابن ابیعمیر است. مرحوم کلینی در نقل احادیث حفص بر طریق «علی بن ابراهیم عن ابیه عن ابن ابیعمیر» اعتماد کرده است و ۷۹ روایت از مجموع ۱۲۲ روایت او را با این سند آورده است.
خلف بن حماد اسدی
او نیز «کوفی ثقه»۲ خوانده شده و حجم گسترده روایات او ـ که بیشتر فقهی است ـ در منابع حدیثی به واسطه محمد بن خالد، محمد بن سنان و عمرو بن ابراهیم منتقل شده است. برقی هشت روایت از او در محاسن، شش روایت در بصائر، هفت روایت در امالی صدوق و ۲۶ روایت ـ از مجموع ۴۵ روایت او ـ در کافی از خلف بن حماد دارد.
نضر بن سوید صیرفی
وی از اجلای اصحاب امامیه به شمار میرود و نجاشی او را «کوفی ثقة صحیح الحدیث» میخواند.۳ یکی از دو طریق شیخ به کتاب او به این شرح است: «رواه محمد بن علی بن الحسین عن ابیه و محمد بن الحسن عن سعد (بن عبداللّٰه) و الحمیری و محمد بن یحیى و أحمد بن إدریس عن أحمد بن محمد عن ابیعبداللّٰه محمد بن خالد البرقی و الحسین بن سعید جمیعاً عن النضر بن سوید».۴ ویژگی این طریق آن است که تعداد قابل توجهی از سه نسل مشایخ عمده و برجسته قم در آن حاضرند. علاوه بر این، امتیاز این طریق آن است که هم برقی و هم حسین بن سعید در آن حاضرند و انعکاس و اقبال به هریک از این دو در
1.. نجاشی، ص۴۳۸، شمارۀ ۱۱۷۸.
2.. همان، ص۱۵۲، شمارۀ ۳۹۹.
3.. همان، ص۴۲۷، شمارۀ ۱۱۴۷
4.. طوسی، فهرست، ص۴۸۱، شمارۀ ۷۷۲.
