بعل به مثابۀ بت در فرهنگ سامی و زمینه های کاربرد آن در قرآن کریم

نشریه : تحقیقات علوم قرآن و حدیث

نویسنده : پديدآورنده : علی اسودی

چکیده :

تمامی زبان ها در طول تاریخ، دستخوش تغییر شده، به گونه ای که هیچ زبان و واژه ای از این قاعده مستثنی نیست. «بعل» از واژگانی است که در استعمال زبانی، دچار تطور شد. این تحقیق از چهار منظر قرآنی، لغوی، ادبی، میراث تاریخی و زبان های سامی به واکاوی واژه بعل در زبان عربی و مشترکات زبان های سامی پرداخته است. سوال این تحقیق آن است که چرا اقوام سامی بتی به نام بعل داشته‌اند، به بیان دیگر چرا باید همسر آن قدر در این فرهنگ ها قداست پیدا کند که اساطیری شده و بتی به نام او نام‌گذاری گردد. در راستا تقارب معنایی دو واژه«بعل» و«هبل» می توان به شناسایی و کشف اسامی مضاف به واژه «بعل» در لغات و میراث زبان های سامی که عمدتا نام شهرهای عربی است اشاره کرد. همچنین واژه بعل در قرآن کریم دارای دو معناست: اسم علم(نام یک بت کنعانی)، و همسر (مرد )که با همسر خود به دلیلی دچار مشکل شده است. در شعر عربی نیز تقریبا همین دلالت با غلبه معنای عام همسری قابل مشاهده است.