احادیث داستانی تبدیل سیئات به حسنات

خداوند در قیامت گناهان مؤمنان را یک یک به یادشان می آورد و در نهایت نه تنها آنها را محو می کند بلکه آنها را به کار نیکو تغییر می دهد.

المحاسن عن سلیمان بن خالد:

کنتُ فی مَحمِلٍ أقرَأُ، إذ نادانی أبو عَبدِ اللّهِ(ع): اِقرَأ یا سُلَیمانُ... فَقَرَأتُ حَتَّی انتَهَیتُ إلی قَولِهِ:«إِلاَّ مَن تَابَ وَ ءَامَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صَلِحًا فَأُوْلَئِک یبَدِّلُ اللَّهُ سَیاتِهِمْ حَسَنَتٍ»[۱]فَقالَ: قِف، هذِهِ فیکم ؛ إنَّهُ یؤتی بِالمُؤمِنِ المُذنِبِ یومَ القِیامَةِ، حَتّی یوقَفَ بَینَ یدَی اللّهِ تَعالی، فَیکونُ هُوَ الَّذی یلی حِسابَهُ، فَیوقِفُهُ عَلی سَیئاتِهِ شَیئاً فَشَیئاً، فَیقولُ: عَمِلتَ کذا وکذا فی یومِ کذا فی ساعَةِ کذا، فَیقولُ: أعرِفُ یا رَبِّ، قالَ: حَتّی یوقِفَهُ عَلی سَیئاتِهِ کلِّها، کلَّ ذلِک یقولُ: أعرِفُ، فَیقولُ: سَتَرتُها عَلَیک فِی الدُّنیا، وأَغفِرُها لَک الیومَ، أبدِلوها لِعَبدی حَسَناتٍ.

قالَ: فَتُرفَعُ صَحیفَتُهُ لِلنّاسِ فَیقولونَ: سُبحانَ اللّهِ! أما کانَت لِهذَا العَبدِ سَیئَةٌ واحِدَةٌ؟! فَهُوَ قَولُ اللّهِ تَعالی:«فَأُوْلَئِک یبَدِّلُ اللَّهُ سَیاتِهِمْ حَسَنَتٍ».[۲]

المحاسن ـ به نقل از سلیمان بن خالد ـ:

در محملی بودم و قرآن می خواندم که امام صادق(ع) مرا صدا زد: «ای سلیمان! بخوان»... و من خواندم تا رسیدم به این فرموده خداوند: «مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و کاری شایسته انجام دهند که خداوند، گناهان آنان را به نیکی ها بدل می کند». فرمود: «بایست. این آیه در باره شماست. در روز رستاخیز، مؤمن گنهکار را آورده، در برابر خداوند عز و جل نگه می دارند و خداوند، خود، به حسابش رسیدگی می کند. و او را از تک تک گناهانش آگاه می سازد و می فرماید: "تو در فلان روز و فلان ساعت، چنین و چنان کردی" و او می گوید: "می دانم ای پروردگارم"، تا آن که وی را بر همه گناهانش آگاه می سازد [و او همواره] می گوید: "می دانم». پس خداوند به او می فرماید: "آنها را در دنیا برایت پوشاندم و امروز، آنها را می بخشم. گناهان بنده مرا به نیکی تبدیل کنید".

پس نامه اعمال او در برابر مردم، بالا برده می شود. آنها می گویند: سبحان اللّه! آیا این بنده حتّی یک گناه هم نداشته است؟! این است فرموده خداوند متعال:

«پس آنانند که خداوند، گناهانشان را به نیکی ها مبدّل می کند».


[۱]. الفرقان: ۷۰.

[۲]. المحاسن: ج ۱ ص ۲۷۳ ح ۵۳۳، شرح الأخبار: ج ۳ ص ۴۷۴ ح ۱۳۷۵ نحوه، بحار الأنوار: ج ۷ص ۲۸۸ ح ۵، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۸ ص ۲۴.