رسیدگی به امور مردم
«فی حدیث: ما رؤی ان رجلا دفع الیه رقعه فی حاجه (الا) فقال له: حاجتک مقضیه فقیل له یابن رسول الله لو نظرت فی رقعته ثم رددت الجواب علی قدر ذلک فقال:اخشی ان یسألنی الله عن ذل مقامه بین یدیحتی اقرء رقعته.»
در حدیثی آمده: هرگز دیده نشد که کسی به امام نامه ای در مورد حاجتی بدهد مگر اینکه حضرت جواب میداد: حاجتت برآورده است. گفته شد: ای فرزند رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله کاش در نامه اش می نگریستی و به اندازه حاجتش می دادی. حضرت فرمود: میترسم خدا از من درباره مدت زمانی که رو برویم خوار ایستاده تا نامه اش را بخوانم سؤال کند.
نظم درر السمطین ص ۱۹۶.
هدیه به مردم
«عن ابن سیرین قال: ان الحسن بن علی عليه‌السلام کان یجیز الرجل الواحد بمأه الف.»
ابن سیرین گوید: امام حسن عليه‌السلام به هر شخصی (وقتی جایزه و هدیه میداد) صد هزار جایزه میداد.
تاریخ ابن عساکر (ترجمه الامام الحسن) ص ۱۴۷ ح ۲۴۶.
دعوت به طعام
«عن ابن سیرین قال: کان الحسن بن علی عليه‌السلام لایدعو الی طعامه احدا یقول هو اهون من ان یدعی الیه احد.»
ابن سیرین گوید: امام حسن عليه‌السلام به طعام خود دعوت نمی کرد کسی را که می گفت:این ناچیزتر از آن است که کسی به آن دعوت شود.
تاریخ ابن عساکر (ترجمه امام حسن) ص ۱۵۶ ح ۲۶۶.
اطعام غذا
«عن نجیح قال: رَأَيْتُ اَلْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ عليه‌السلام يَأْكُلُ وَ بَيْنَ يَدَيْهِ كَلْبٌ كُلَّمَا أَكَلَ لُقْمَةً طَرَحَ لِلْكَلْبِ مِثْلَهَا فَقُلْتُ لَهُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله أَلاَ أَرْجُمُ هَذَا اَلْكَلْبَ عَنْ طَعَامِكَقَالَ دَعْهُ إِنِّي لَأَسْتَحْيِي مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَكُونَ ذُو رُوحٍ يَنْظُرُ فِي وَجْهِي وَ أَنَا آكُلُ ثُمَّ لاَ أُطْعِمُهُ.»
نجیح گوید: دیدم امام حسن عليه‌السلام غذا میخورد و سگی مقابلش بود هر لقمه ای که حضرت میل می فرمود لقمه ای نیز برای سگ می انداخت عرض کردم: ای فرزند پیامبر آیا این سگ را برانم؟ فرمود: رهایش کن از خدا حیا دارم که طعامی بخورم و جانداری مقابلم ایستاده باشد و به آن غذا ندهم.
مسند امام مجتبی عليه‌السلام ص ۱۳۰.
اهمیت مسجد
«کان الحسن عليه‌السلام یقول:اَهْلُ الْمَسْجِدِ زُوّارُ اللهِ وَ حقٌ عَلَی الْمَزُورِ اَلتُّحفَهُ لِزائِرِهِ.»
امام حسن عليه‌السلام میفرمود: اهل مسجد زائران خدایند و برخداست که به زوارش هدیه بدهد.
ارشاد القلوب ص ۷۲.
