امام حسين عليه السلام براى آنان چنين نوشت:
«اميدوارم که برادرم در آنچه کرد، خداوندش موفّق و استوار مى‏داشت؛ امّا من امروز چنين انديشه‏اى ندارم، خدايتان رحمت فرمايد، بر زمين بچسبيد و در خانه‏ها کمين کنيد و تا هنگامى که معاويه زنده است، از اين‌که مورد بدگمانى قرار بگيريد، پرهيز کنيد، اگر خداوند براى او چيزى پيش آورد و من زنده بودم، انديشه‌ي خود را براى شما خواهم نوشت و السلام.» ^۱
نکته‌ي جالب در اين‌باره، گزارش ابن‌قتيبه در الامامة و السياسة ^۲ است که تعابير امام حسن مجتبي و امام حسين عليهما السلام درباره‌ي دوره‌ي معاويه تا حدودي با هم شباهت دارد و تأييد کننده‌ي گزارش دينوري در اين زمينه است‌. او مي‌نويسد:
وقتي سليمان ‌بن صرد از جريان صلح با معاويه آگاه شد، به امام حسن مجتبي عليه السلام گفت: من تعجّب مي‌کنم شما با داشتن نيروهاي نظامي بسيار چرا حاضر به صلح شديد؟ امام فرمودند: من براي حفظ خون شما شيعيانم؛ چنين کردم شما به اين امر که خواست خدا نيز در آن است، راضي باشيد و در خانه‌هايتان بمانيد و دست به کاري نزنيد تا خوبان از دست فاجر(منظور معاويه است) راحت شوند‌...؛ بنابراين تا وقتي معاويه زنده است، خانه‌نشين باشيد؛ پس اگر مرد و شما و ما زنده بوديم، از خداوند راهنمايي و کمک مي‌خواهيم تا ما را به کار درست رهنمون کند و به خودمان وا نگذارد‌.
سليمان ‌بن صرد پس از شنيدن جواب امام حسن مجتبي عليه السلام نزد امام حسين عليه السلام رفت و ماجراي خود با امام مجتبي عليه السلام را بازگو کرد‌. در اين هنگام امام حسين عليه السلام فرمودند: تا وقتي معاويه زنده است، همه‌ي شما بايد در خانه‌هايتان بنشينيد؛ من هرچند به کراهت با او بيعت کرده‌ام و بايد آن را رعايت کنم هر وقت معاويه مرد، شرايط را مي‌سنجيم و ما و شما در اين‌باره به تبادل آرا مي‌پردازيم و مي‌انديشيم که چه کنيم‌.