۶.ابن فهد حلّى (م۸۴۱ق) در كتاب «المهذّب البارع» چنين آورده است:و ممّا ورد فى فضله و يعضد ما قلناه, ما حدّثنى به المولى السيد المرتضى العلاّمة بهاء الدين على بن عبدالحميد النسّابة ـ دامت فضائله ـ, ما رواه بإسناده إلى المعلّى بن خُنيس عن الصادق(ع): إنّ يوم النوروز, هواليوم الّذى أخذ فيه النّبى(ص) لأميرالمؤمنين(ع) العهد بغديرخم, فأقرّوا له بالولاية, فطوبى لمن ثبت عليها والويل لمن نكثها, وهو اليوم الّذى وَجَّه فيه رسول اللّه(ص) عليّاً(ع) إلى وادى الجن, فأخذ عليهم العهود والمواثيق. وهو اليوم الذى ظفر فيه بأهل النَّهروان, و قتل ذَا الثَدْية. وهو اليوم الذى يظهر فيه قائمنا أهل البيت وولاة الأمر و يظفّره اللّه تعالى بالدجّال, فيصلبه على كناسة الكوفة. و ما من يوم نوروز إلاّ و نحن نتوقّع فيه الفرج; لأنه من أيّامنا حفظه الفرس وضيَّعتموه. ثم إنَّ نبيّاً من أنبياء بنى إسرائيل سأل رَبَّه اَنْ يُحييَ القوم الّذين خرجوا من ديارهم وهم اُلوف حذر الموت فأماتهم اللّه تعالى, فأوحى إليه أنْ «صُبِّ عليهم الماء فى مضاجعهم», فصَبَّ عليهم الماء فى هذا اليوم, فعاشوا وهم ثلاثون ألفاً, فصار صبُّ الماء فى يوم النيروز سنّة ماضيةً لايعرف سببها إلاّ الراسخون فى العلم. وهم أوّل يوم ٍ من سنة الفرس.
قال المعلّى: وأ َملى عليّ ذلك, فكتبته من إملائه. ^۱

۰.از آنچه در فضليت نوروزْ روايت شده و گفته ما را تأييد مى كند, حديثى است
  كه علامه سيد بهاءالدين على بن عبد الحميد، با سند خود از مُعلّى بن خُنيس نقل كرده است كه: روز نوروز, همان روز است كه پيامبر(ص) در غديرخم براى اميرالمؤمنين(ع) بيعت گرفت و مسلمانان به ولايت وى اقرار كردند. خوشا به حال آنان كه به اين بيعت, استوار ماندند و واى بر آنان كه آن را شكستند. و اين, همان روزى است كه پيامبر(ص) على(ع) را به منطقه جنّيان روانه ساخت و از آنان عهد و پيمان گرفت. و همان روز است كه على(ع) بر نهروانيان پيروز شد و ذوالثديه (صاحب پستان) را به قتل رساند. و همان روز است كه قائم ما و صاحبان حكومت, ظهور مى كنند و خداوند, او را بر دجّالْ پيروز مى گرداند و دجّال را در زباله دان كوفه به دار مى آويزد. ما در هر نوروز, اميد فرج داريم; چرا كه نوروز, از ايّام ماست كه پارسيانْ آن را پاس داشتند و شما آن را تباه نموديد.
همچنين پيامبرى از پيامبران بنى اسرائيل, از خداوند خواست كه گروهى چند هزار نفره را كه از بيم مرگ, ديار خويش را ترك گفتند و گرفتار مرگ شدند, زنده سازد. خداوند, بر آن پيامبر, وحى فرستاد كه بر محل گورستان آنان آب بپاشد. پيامبر در روز نوروز, چنين كرد. سپس زنده شدند و تعدادشان سى هزار نفر بود. از همين روز, پاشيدن آب در نوروز, سنّتى ديرينه شد كه سبب آن را جز آنان كه دانشى پايدار دارند, ندانند و همان, آغاز سال پارسيان است.
معلّى گويد: امام صادق(ع) اين سخنان را بر من املا كرد و من نوشتم.

۳.همو نقل مى كند:روى أنّه قال (ع): نيروز ناكل يوم. ^۱

۰.روايت شده است كه على(ع) فرمود:هر روزِ ما نوروز است.

۴.نعمان بن محمد تميمى (م ۳۶۳ق ) در كتاب «دعائم الاسلام» روايت مى كند:عنه [على] (ع) أنّه اُهدى اليه فالوذج, فقال: «ماهذا». قالوا: يوم نيروز. قال: فَنَيرزوا إن قدرتم كلَّ يومٍ [يعنى تهادوا و تواصلوا فى اللّه].

۰.براى على(ع) فالوده هديه آوردند. فرمود: «اين چيست؟». گفتند امروز, نوروز است. فرمود: اگر مى توانيد, هر روز را نوروز سازيد [يعنى به خاطر خداوند, به يكديگر هديه بدهيد و به ديدار يكديگر برويد]. ^۲

۵.شيخ طوسى (م۴۶۰ق) در «مصباح المتهجّد» چنين آورده است:عن المُعلَّى بنِ خُنيس, عن مولانا الصادق(ع) فى يوم النَّيروز, قال(ع): إذا كان يوم النيروز, فاغتسل و البس أنظف ثيابك و تطيب بأطيب طيبك و تكون ذلك اليوم صائماً, فإذا صلّيت النوافل والظهر والعصر فصلّ بعد ذلك أربع ركعات, تقرأ فى أوّل كلّ ركعة فاتحة الكتاب و عشر مرّاتٍ «إنّا أنزلناه فى ليلة القدر», و فى الثانية فاتحة الكتاب و عشر مرّات «قل يا أيها الكافرون», وفى الثالثة فاتحة الكتاب و عشر مرّاتٍ «قل هو اللّه أحد», و فى الرابعة فاتحة الكتاب و عشر مرّاتٍ «المعوّذتين», و تسجد بعد فراغك من الركعات سجدة الشكر و تدعو فيها, يغفر لك ذنوب خمسين سنة. ^۳

۰.امام صادق(ع) در روز نوروز فرمود: هنگامى كه نووز شد, غسل كن و لباس پاكيزه بپوش و خودت را خوشبو ساز و آن روز را روزه بدار. پس هنگامى كه نماز ظهر و عصر و نافله هاى آن را به جاى آوردى, نمازى چهار ركعتى   بگزار كه در ركعت اوّل آن, سوره حمد و ده مرتبه سوره قدر را مى خوانى. در ركعت دوم آن, سوره حمد و ده مرتبه سوره كافرون را مى خوانى. در ركعت سوم آن, سوره حمد و ده مرتبه سوره توحيد را مى خوانى و در ركعت چهارم, سوره حمد را با سوره هاى فلق و ناس. پس از نماز هم سجده شكر مى گزارى و دعا مى كنى. [بدين ترتيب,] گناهان پنجاه ساله ات بخشوده مى شود.