احادیث داستانی صفات خداوند

التوحید عن هشام بن سالم:

دَخَلتُ عَلی أَبی عَبدِاللّهِ(ع) فَقالَ لی: أتَنعَتُ اللّهَ؟ فَقُلتُ: نَعَم.

قالَ: هاتِ. فَقُلتُ: هُوَ السَّمیعُ البَصیرُ.

قالَ: هذِهِ صِفَةٌ یشتَرِک فیهَا المَخلوقونَ! قُلتُ: فَکیفَ تَنعَتُهُ؟

فَقالَ: هُوَ نُورٌ لا ظُلمَةَ فیهِ، وحَیاةٌ لا مَوتَ فیهِ، وعِلمٌ لا جَهلَ فیهِ، وحَقٌّ لا باطِلَ فیهِ. فَخَرَجتُ مِن عِندِهِ، وأَنا أَعلَمُ النَّاسِ بِالتَّوحیدِ.[۱]

التوحید ـ به نقل از هشام بن سالم ـ:

خدمت امام صادق(ع) رسیدم. به من فرمود: «آیا خدا را وصف می کنی؟».

گفتم: آری.

فرمود: «بگو».

گفتم: او شنوا و بیناست.

فرمود: «این، وصفی است که مخلوقات نیز در آن شریک اند!».

گفتم: پس چگونه وصفش می کنی؟

فرمود: «او نور بدون تاریکی، زندگی بدون مرگ، علم بدون جهل و حقّ بدون باطل است».

از نزد ایشان خارج شدم، در حالی که داناترینِ مردم به توحید بودم.

[۱]. التوحید: ص ۱۴۶، ح ۱۴، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۵، ص ۴۲۸.