احادیث داستانی شرط پذیرش اعمال بندگان

المحاسن عن معاذ بن مسلم:

أدخَلتُ عُمَرَ أخی عَلی أبی عَبدِاللّهِ(ع) فَقُلتُ لَهُ: هذا عُمَرُ أخی، وهُوَ یریدُ أن یسمَعَ مِنک شَیئا، فَقالَ لَهُ: سَل عَمّا شِئتَ.

فَقالَ: أسأَلُک عَنِ الَّذی لا یقبَلُ اللّهُ مِنَ العِبادِ غَیرَهُ ولا یعذِرُهُم عَلی جَهلِهِ.

فَقالَ: شَهادَةُ أن لا إلهَ إلَا اللّهُ، وأنَّ مُحَمَّدا رَسولُ اللّهِ(ص)، وَالصَّلواتُ الخَمسُ، وصِیامُ شَهرِ رَمَضانَ، وَالغُسلُ مِنَ الجَنابَةِ، وحَجُّ البَیتِ، وَالإِقرارُ بِما جاءَ مِن عِندِ اللّهِ جُملَةً، وَالاِئتِمامُ بِأَئِمَّةِ الحَقِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ(ص).

فَقالَ عُمَرُ: سَمِّهِم لی أصلَحَک اللّهُ.

فَقالَ: عَلِی أمیرُ المُؤمِنینَ، وَالحَسَنُ، وَالحُسَینُ، وعَلِی بنُ الحُسَینِ، ومُحَمَّدُ بنُ عَلِی(ع)، وَالخَیرُ یعطیهِ اللّهُ مَن یشاءُ.

فَقالَ لَهُ: فَأَنتَ جُعِلتُ فِداک؟

قالَ: هذَا الأَمرُ یجری لِاخِرِنا کما یجری لِأَوَّلِنا.[۱]

المحاسن ـ به نقل از معاذ بن مسلم ـ:

برادرم عمر را خدمت امام صادق(ع) بردم و گفتم: این برادر من، عمر است. او می خواهد از شما چیزی بشنود.

امام(ع) به او فرمود: «در باره هر چه می خواهی، بپرس».

عمر گفت: از شما در باره چیزی پرسش دارم که خداوند، جز با آن، عمل بندگان را نمی پذیرد و عذر ندانستن آن را از هیچ کس قبول نمی کند.

امام(ع) فرمود: «گواهی به این که معبودی جز خدای یکتا نیست و محمّد(ص) فرستاده خداست و نیز پرداختن به نمازهای پنجگانه و روزه ماه رمضان و غُسل جنابت و حجّ خانه خدا و اعتراف به هر آنچه از نزد خدا آمده است و پیشوا قرار دادن امامان حق از خاندان محمّد(ص) ».

عمر گفت: آنها را برای من نام ببرید.

امام(ع) فرمود: «علی امیر مؤمنان، حسن، حسین، علی بن الحسین و محمّد بن علی و خداوند، خیر را به هر کس بخواهد، می دهد».

او گفت: قربانت گردم! شما چه؟

امام(ع) فرمود: «این امر برای آخرین ما، همچون نخستین ما جریان دارد».

[۱]. المحاسن: ج ۱ ص ۴۵۰ ح ۱۰۳۷، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۰، ص ۱۱۶.