در اين بخش لازم است كه با کتاب هايي که در اين‌باره‌، به همين هدف نوشته شده است، مراجعه کرد و با رجوع به ترجمه‌ي هر راوي، صفات ويژه اي که در قبول سخن او دخيل است ، پي‌ برد.
بدين معنا كه براي فهم "ثقه" و يا "غيرثقه بودن" يك راوي، بايد به اين دسته از كتاب‌هاي رجالي مراجعه کرده و با تك‌تك راويان احاديث آشنا شد.
مطالعه ي اين دسته از کتاب ها اين گونه نيست که لازم باشد از اوّل تا آخر آن را مطالعه کرد و بر آن تسلّط پيدا کرد؛ بلکه همان گونه که با کتاب هاي فرهنگ لغت عمل مي شود؛ بايد عمل کرد؛ بدين معنا که براي دانستن معناي لغتي به همان قسمت مراجعه شود، در اين‌باره‌ نيز، بايد به همان قسمتي که درباره‌ي راوي، سخناني گفته شده است، مراجعه کرد.

مهم ترين کتاب هاي رجالي

منابع اوّليه ي رجالي (كه از قرن سوم تا پنجم نوشته شده است.)

منابع اوّليه ي رجالي شيعه^۱
که از مهم ترين اين کتاب ها، عبارتند از:
1. كتاب معرفة الناقلين عن الائمه الصادقين (معروف به رجال کشي)
2. كتاب رجال شيخ طوسي