ألف: 29 حديث: «أغد عالما أو متعلما و إياك أن تكون لاهيا متلذّذا»؛ صبح كن در حالي كه يا عالم باشي يا علم‌آموز، و بپرهيز از اين‌كه عمرت در لذايذ غفلت‏زا و كامجويي‌هاي زيان‌بخش سپري گردد.
باء: 28 حديث: «باكروا بالصدقة فإن البلايا لا تتخطّاها»؛ بامداد خود را با صدقه آغاز كنيد؛ زيرا بلا از صدقه نمي‌گذرد.
تاء: 34 حديث: «تواضع يرفعک الله»؛ تواضع کن تا خداوند مقامت را بالا ببرد.
ثاء: 1 حديث: «الثريد برکة»؛ آبگوشت، برکت داده شده است (مبارک است).
جيم: 12 حديث: «الجنة دار الأسخياء»؛ بهشت، منزل سخاوتمندان است.
حاء: 16 حديث: «حرمة الجار علي الجار کحرمة أُمّه»؛ حرمت همسايه بر گردن همسايه مانند حرمت مادر است.
خاء: 25 حديث: «خير النساء من إذا أعطيت شکرت و إذا ابتليت صبرت»؛ بهترين زنان، زني است که وقتي به او چيزي دادي سپاس‌گزاري کند و هنگامي که گرفتار شدي صبر کند.
دال: 17 حديث: «الدّاعي بلا عمل کالرّامي بلا وَتَر»؛ دعوت كننده بى‏عمل، چون تيرانداز بدون كمان است.
ذال: 5 حديث: «ذکر الله ما بين طلوع الفجر إلي طلوع الشّمس أبلغ في طلب الرّزق من الضّرب في الأرض»؛ ذکر خدا گفتن بين طلوع فجر تا طلوع شمس، از جست‌وجو در زمين روزي را بيشتر مي‌رساند.
راء: 27 حديث: «الراشي و المرتشي و الرائش بينهما ملعونون»؛ رشوه دهنده و رشوه گيرنده و واسطه بين آن‌ها لعنت شده‌اند.
زاء: 9 حديث: «زفّوا عرائسکم ليلاً و أطعموا ضحيً»؛ عروسى را در شب بگيريد و روز اطعام نماييد.
سين: 20 حديث: «السَحور برکة»؛ سحرى خوردن، موجب بركت است‏.
شين: 19 حديث: «شرار أمتي عزّابها»؛ جوانان بى‏همسر، بدترين افراد امّت من هستند.
صاد: 22 حديث: «صديقُ عدوِّ علي، عدوُّ علي(عليه‌السلام)»؛ دوست دشمن على(عليه‌السلام) دشمن ايشان است‏.
ضاد: 7 حديث: «ضرب المسلم يدَه علي فخِذِه عند المصيبة إحباط لأجره»؛ ضربت زدن بر ران و زانو به هنگام‏ مصيبت باعث نابودى اجر است.
طاء: 16 حديث: «طوبي لمن ترک شهوة حاضرة لموعودٍ لم يره»؛ خوشا بحال کسي كه شهوت و خوشى حاضر و آماده‏اى را به‌خاطر نويد ناديده‏اى (پاداش بهشت) ترك نمايد.