قَالَ قَاسِمُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ وَ كَانَ زَيْدِيّاً قَالَ:
خَرَجْتُ إِلَى بَغْدَادَ فَبَيْنَا أَنَا بِهَا إِذْ رَأَيْتُ النَّاسَ يَتَعَادَوْنَ وَ يَتَشَرَّفُونَ وَ يَقِفُونَ فَقُلْتُ مَا هَذَا فَقَالُوا ابْنُ الرِّضَا ابْنُ الرِّضَا فَقُلْتُ وَ اللَّهِ لَأَنْظُرَنَّ إِلَيْهِ فَطَلَعَ عَلَى بَغْلٍ أَوْ بَغْلَةٍ فَقُلْتُ لَعَنَ اللَّهُ أَصْحَابَ الْإِمَامَةِ حَيْثُ يَقُولُونَ إِنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ طَاعَةَ هَذَا فَعَدَلَ إِلَيَّ وَ قَالَ يَا قَاسِمَ بْنَ عَبْدِ الرَّحْمَنِ
أَ بَشَراً مِنَّا واحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ
[۱]
فَقُلْتُ فِي نَفْسِي سَاحِرٌ وَ اللَّهِ فَعَدَلَ إِلَيَّ فَقَالَ
أَ أُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ
[۲]
قَالَ فَانْصَرَفْتُ وَ قُلْتُ بِالْإِمَامَةِ وَ شَهِدْتُ أَنَّهُ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ اعْتَقَدْتُ
[۳]
.
قاسم بن عبد الرحمن كه زيدى مذهب بود گفت:
وارد بغداد شدم در همان ايام توقف در بغداد روزى ديدم مردم ازدحامي كردهاند ميروند و مىآيند خود را به بلنديها ميرسانند و ميايستند. گفتم چه خبر است؟! گفتند ابن الرضا ابن الرضا است.
با خود تصميم گرفتم كه ايشان را ببينم ناگهان ديدم سوار بر قاطرى است مىآيد. گفتم خدا لعنت كند معتقدين به امامت را كه مى گويند اطاعت چنين شخصى را خدا بر ما واجب نموده در اين موقع ديدم صورت به جانب من نموده فرمود: قاسم بن عبد الرحمن!أَ بَشَراً مِنَّا واحِداً نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذاً لَفِي ضَلالٍ وَ سُعُرٍ
با خود گفتم: عجب ساحرى است به خدا باز متوجه من شده فرمود:أَ أُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنا بَلْ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٌ
از آنجا برگشتم و معتقد به امامت شدم و يقين كردم او حجت خدا و امام بر مردم است و ايمان آوردم.
[۱]سورة القمر: ۲۴ .
[۲]سورة القمر : ۲۵.
[۳]كشف الغمّة ج ۳ ص ۲۱۶.
