فصل هفتم: رأى و عمل علامه مجلسى

چرا علامه مجلسى در شرح خود بر اصول كافى بنام مرآة العقول رأى به ضعيف بودن برخى اسناد روايات داده است.
پاسخ: اولاً اين كار به انگيزه تقويت آنچه شيخ كلينى و متقدمين از او تقويت كرده اند، و به تضعيف آنچه ضعيف شمرده اند بوده است . ثانيا ضعيف شمردن برخى روايات را به قول مشهور صاحبنظران نسبت داده است تا جايى كه در موارد متعدّد، از جمله باب صفة العلم مى گويد : ضعيف على المشهور معتبر عندى.
بنابراين اقدام علامه مجلسى دراين موضوع اولاً فقط نقل اصطلاح متأخرّان است نه قبول تمامى نظرات آن افراد خاص. ثانيا اكثر اسناد كافى شيوخ اجازه كتب ديگر نيز هست كه در اين صورت عدم علم به آنها يا مرسل دانستن رواياتشان اشكالى ندارد.ثالثا عمل غير معصوم حجت نيست.
شاهدى ديگر در توضيح بيشتر اين نكته اين است: علامه حلى در كتاب مختصر رجالش، جمعى از راويان را ذكر كرده كه از آنهاهزاران حديث دركتاب كافى نقل شده است .ديگرانى از متقدمين نيز در كتب رجالى شان اينان را ذكر و بنابر اقوال متقدمين كه توهم غلو دربرخى اخبار شان شده ضعيفشان شمرده اند و به آنها نسبت غلو دادند كه بعدها نزد متاخرين، نادرستى اين اتهام روشن گرديد .اما علامه مجلسى اين اصطلاح و تعبير مشهور ميان متقدمين راآورده است.
به عنوان نمونه، جابربن يزيد جعفى، سهل بن زياد، اسماعيل بن ابى زياد، محمد بن سنان، مفضل بن عمر، يونس بن ظبيان كه نزد متقدمين بعنوان غير معتمد و ضعيف معرفى شده اند، و علامه مجلسى نيز بنابر رأى مشهور حكم به ضعيف بودنشان نموده است.
مجلسى در شرح حديث سى وپنجم از كتاب اربعين مى فرمايند:« ظاهرا حديث از كتاب ابن ابى عمير نقل شده، كه از اصول چهار صدگانه مشهور نزد محدثين است ونياز به آوردن سندش نيست مگر براى تيمن و تبرك .و لذا اكابر مؤلفين به ذكر يك سند از