مرجع دانشمندان گرديدند.
10. سيد محسن امين نيز اصول چهار صدگانه را انتخاب شده از بيش از 600 كتاب و نوشته در طول مدت 250 سال مى داند. و از جمله معيارهاى اعتبار حديث را ، وجود روايت در كافى و من لايحضر مى داند. واگر به كافى، تهذيب و استبصار اضافه شود ، حديث قوى تر مى گردد. البته ايشان قانون كسب اجازه روايت در متواترات اخبار را مانند آنچه در كتب اربعه آمده است، بى فايده ، واسناد اينگونه روايات را ذكر كردن،از باب تيمن وتبرك مى داند.
11. شيخ حرعاملى در وسايل الشيعه ^۱ احاديث كتب اصحاب را به سه قسم ؛ متواتر، مقرون به قرينه موجب قطع به محتواى خبر، محفوف به با قرائن دالّ بر وجوب عمل به آن تقسيم كرده است. وى درباره كافى مى گويد. ثابت است كه احاديث كافى از كلينى مى باشد. واگر مى خواست ميان صحيح وغير صحيح جمع كند، مجموعه خيره كننده وحيرت آورى مى شد. ايشان بيان شيخ طوسى در اعتماد به محتواى تهذيب و استبصار رانيز آورده اند. و در فايده نهم از فوايد خاتمه وسايل الشيعه، بيست و دو دليل برصحت ماخذ كتب اربعه و وجوب عمل به محتواى آنها را مى آورد.
در دليل بيست و دوم مى گويد: هر كس استدلالهاى اصحاب را ببيند بطور قطع مى فهمد كه اصحاب ،حديث ضعيف را به دليل ضعفش به اصطلاح جديد رد نمى كنند. و حتى اگر معارضى از احاديث نداشته باشد به ضعيف تر از آن نيز عمل مى كنند. بويژه اگر مشهور به آن عمل كرده واجماعى بر آن باشد. بعلاوه اصطلاح متاخرين در ضعيف ناميدن حديث هميشه به خاطر سندش نيست. بلكه به دليل مخالفت آن حديث با مشهور يا اجماع منقول مى باشد ؛ در فايده دهم به بيانى ديگر، از ضعيف بودن حديث را به سبب وجود قوه معارض مى داند. نه اينكه به خودى خود ضعيف باشد ^۲ .
12. علامه نورى در خاتمه مستدرك مى فرمايد: اگر چه ادله چهارگانه استنباط، كتاب، سنت، عقل واجماع مى باشند، اما با دقت افزونتر در فروع مى فهميم كه