ديگران كه در همان سرزمين بوده اند، نقل روايت كرده است ^۱
10. محدث قمى در هدية الاحباب ،مرحوم كلينى رامطمئن ترين محدث، پناه علماء و فتوا دهنده طوايف اسلام، مروج مذهب در غيبت امام عصر عجل الله تعالى فرجه و مرجع و روشنى چشم شيعه ^۲ مى داند.
11. آية الله خويى در رجالش ^۳ از قول مرحوم آية الله نائينى، مناقشه در اسناد روايات كافى را حرفه و ترفند عاجزان وناتوانان خوانده است.
12. آية الله سيد محسن حكيم در مستمسك عروة الوثقى ^۴ ، كافى رايكى از كتب اربعه مى داند كه محور عمل شيعه مى باشد.
بيان نكته اى ديگر نيز بجاست، وآن اينكه : عجيب است كه وقتى يكى از مشايخ، سخنى از ابو حنيفه و غير او يا از كتابى معين نقل مى كند، بلافاصله علم به صدق گفتار او حاصل است. اما وقتى از معصوم عليه السلام كلامى نقل مى شود، در معرض شك و ظنّ قرار مى گيرد.
درحالى كه وقتى از امام حسن عسكرى عليه السلام در مورد كتب بنى فضال و جواز روايت از آنها سوال مى شود، مى فرمايند: « آنچه ازما روايت كرده اند بگيريد، و آنچه مربوط به آراء نظرات واستنباطهاى خود آنهاست، رها كنيد» (خذوا بما رو وا و ذروا ما راوا)

ج ـ نظرى بر اعتبار كافى براساس اجازات حديثى

1. اجازات مولى محمد طاهر قمى، فيض كاشانى، سيد محمد بن محمد باقر الداماد الحسينى ،به علامه مجلسى كه در آنها بر مرجع و محور بودن كتب اربعه در ادوار واعصار تصريح شده است.
اين معنى در اجازه شرف الدين به مولى محمد تقى مجلسى، آقا حسين خوانسارى به شاگردش، شيخ بهايى به ميرزا محمد قمى وامير سيد احمد، شهيد ثانى دوبار به على بن