آن را به مسأله اصحاب اجماع مرتبط نمى دانيم. از سوى ديگر تنها اعتبار مشايخ مستقيم اين افراد را از اين عبارت استفاده كرده ايم، نه مشايخ با واسطه ايشان. جعفر بن بشير و محمد بن اسماعيل زعفرانى هم، حداكثر همچون اين سه نفر هستند نه بيشتر.
تفصيل اين مباحث را به محل خود وا مى نهيم، درباره على بن الحسن طاطرى هم مى گوييم:اين عبارت اصلاً ناظر به آن نيست كه طاطرى اصلاًاز افراد غير معتبر در كتاب خويش هيچ روايتى ندارد، بلكه شيخ طوسى در عبارت خويش بر اين نكته تأكيد مى كند كه طاطرى كتاب فقهى خود را از راويان هم مسلك خود يعنى واقفيان اخذ نكرده، بلكه آن را از راويان امامى مذهب معتبر برگرفته و لذا ذكر كتابهاى وى در فهرست مانعى ندارد ^۱ . اين عبارت ناظر به حصر روايات طاطرى در روايات معتبره نيست و همين كه حجم اصلى كتابهاى طاطرى، از روايات امامى مذهبان موثق برگرفته باشد، براى به كار بردن جمله فوق كفايت مى كند.
وصف ابن عقده از سوى نعمانى نيز به هيچ وجه دليل بر وثاقت مشايخ وى نيست، چه مجرد نقل روايت اندك از كسى هيچ نقطه ضعفى براى وى به شمار نمى آمده است . آنچه نكوهيده بوده، روايت بسيار از شخص ضعيف است، آن هم روايت مستقيم نه با واسطه.
همچنين اعتماد بر روايت افراد غير معتبر، خود نقطه ضعف حديثى تلقى مى گردد ^۲ .ولى روايت كردن غير از اعتماد كردن بر روايت است.
درباره وصف صحيح الحديث هم به اين نكته بسنده مى كنيم كه روشن نيست كه اين وصف به مطلبى بيش از صدق گفتار راوى نظر داشته باشد. ^۳ اعتبار تمام روايات راوى