آنچه در اين نوشتار به دنبال آن هستيم، به دست آوردن ملاک‌ها و معيارهايی از قرآن و احاديث معتبر است تا بتوان با آن ملاک‌ها، رواياتی را که احتمال اشتمال آنها بر اعتقادات و مفاهيم غلو‌آميز می رود، شناسايی کرد.
در آيات قرآن، غلوّ همزاد و همراه کفر و شرک است و غاليان کساني هستند که اعتقاد و سخنشان درباره ديگران به نفی ربوبيت الهی می انجامد و انکار عبوديّت و بندگی ديگران را در پی دارد. انتساب ربوبيت و الوهيت به غير خدا، انتساب صفات اختصاصی الهی به غير خدا و نفی بشريت پيامبران الهی، ملاک‌های غلوّ در قرآن است، در روايات نيز، علاوه بر موارد قرآنی، اموری چون ادعای نبوت ائمه عليهم السلام و تفضيل ائمه عليهم السلام بر پيامبر صلی الله عليه و آله از مصاديق غلوّ شمرده شده است. بررسی روايات موسوم به «قولوا فينا ما شئتم» نيز بخش پايانی اين نوشته را تشکيل می دهد.
