امام رضا عليه السلام فرمود:
من تجاوز بأميرالمؤمنين عليه السلام العبوديّة فهو من المغضوب عليهم ومن الضالين؛¹
کسي که اميرالمؤمنين عليه السلام را از مرز بندگي فراتر برد، او از مغضوبان و گمراهان خواهد بود.
عن محمد بن زيد الطبري: کنت قائماً علي رأس الرضا عليه السلام بخراسان و عنده عدة من بني هاشم، منهم اسحاق بن موسي العباسي فقال: يا اسحاق! بلغني انّ الناس يقولون: انا نزعم انّ الناس عبيد لنا، لا و قربتي من رسول الله صلي الله عليه و آله ما قلته قط و لا سمعته من احد من آبائي و لا بلغني من احد منهم قاله، لکنا نقول: الناس عبيد لنا في الطاعة، موال لنا في الدين، فليبلغ الشاهد الغائب.²
محمد بن زيد طبري گفت: من در خراسان نزد حضرت رضا عليه السلام ايستاده بودم و نزدشان گروهي از بني هاشم و در ميانشان اسحاق پسر موسي بن عيساي عباسي بودند. پس حضرت فرمود: اي اسحاق، شنيده‌ام مردم مي‌گويند ما مي‌پنداريم که مردم بندگان ما هستند. نه. سوگند به خويشاوندي‌ام با رسول خدا! صلي الله عليه و آله هرگز آن را نگفته‌ام و از پدرانم نشنيده‌ام که آن را بگويند و از کسي نشنيده‌ام که پدرانم آن را گفته باشند، ولي من مي‌گويم: مردم در اطاعت بنده ما هستند و در دين پيرو ما، پس حاضران اين سخن را به غايبان برسانند.
امام صادق عليه السلام فرمود:
لعن الله المغيرة بن سعيد! فانّه کان يکذب علي أبي فأذاقه الله حرّ الحديد، لعن الله من قال فينا ما لا نقوله في انفسنا و لعنا لله من ازالنا عن العبوديّة لله الذي خلقنا و اليه مآبنا و معادنا و بيده نواصينا؛³
خدا مغيرة بن سعيد را لعنت کند! او به پدرم دروغ مي‌بست و خداوند داغيِ آهن (طعم شمشير) را به او چشاند. لعنت خدا بر کسي که در باره ما چيزي بگويد که ما خود نمي‌گوييم [و چنان اعتقادي نداريم]. لعنت خدا بر کسي که ما را بنده خدا نداند؛ خدايي که ما را آفريده و بازگشت و معاد ما به سوي اوست و زمام اختيار ما در کف اوست!
امام رضا عليه السلام فرمود:
اللهم لا تليق الربوبيّة الابك، و لا تصلح الالهيّة الا لك، فالعن النصاري الذين صغروا عظمتك و العن المضاهين لقولهم من بريتك. اللهم انا عبيدك و ابناء عبيدك، لا نملك لأنفسنا ضراً و لا نفعاً و لا موتاً و لا حياة و لا نشوراً. اللهم من زعم أننا ارباب فنحن اليك منه براء... .⁴