بار خدايا! ربوبيّت، سزاوار کسي جز تو نيست و الوهيت، شايسته کسي جز تو نباشد. پس لعن و نفرين خود را نثار نصارا کن که عظمت تو را پايين آوردند و نفرين خود را نثار ديگر مردماني کن که اعتقادي همچون آنان دارند، بار خدايا! ما بندگان تو و زاده بندگان تو هستيم. نه مالک سود و زياني در حق خود هستيم و نه اختيار مرگ و زندگي و حشر و نشر خود را داريم، بار خدايا! هر کس بگويد ما خدا هستيم، به پيشگاه تو از او بيزاري مي‌جوييم ... .

2. شريک قرار دادن اهل بيت عليهم السلام با خداوند در خالقيت و رازقيت و... (تفويض خالقيت، رازقيت، اماته و احياء به اهل بيت عليهم السلام )

ادعاي خالقيت و رازقيت اهل بيت عليهم السلام و اينکه اين امور از سوي خداوند به آنان تفويض شده است، در روايات متعددي از سوي اهل بيت عليهم السلام انکار و اعتقاد به آن مستلزم شرک دانسته شده است. همانطور که پيشتر اشاره شد، صدور اموري چون خلق، زنده کردن و ميراندن از انبيا و ائمه عليهم السلام به عنوان معجزه و کرامت و به اذن الهي و انتساب اين امور به آنان در همين حيطه و اندازه مستلزم غلوّ و شرک نيست؛ چرا که صدور اين امور از آنان در طول اراده الهي قرار داشته و به خواست خداوند صورت مي‌گيرد؛ همچنان که در قرآن به برخي انبيا نسبت داده شده است^۱ و در برخي از روايات ائمه عليهم السلام از توانايي خود بر اين امور به اذن الهي اذعان نمودهاند.^۲ بنا بر اين، آنچه مصداق غلوّ و شرک است، انتساب عام و مطلق اين امور است؛ نه صدور آنها به عنوان معجزه و کرامت.
نمونهاي از روايات:
امام رضا عليه السلام فرمود:
اللهم لك الخلق ومنك الرزق واياك نعبد واياك نستعين، اللهم انت خالقنا وخالق آبائنا الاولين... ومن زعم ان الينا الخلق وعلينا الرزق فنحن منه براء ... .^۳
خدايا! آفرينش از آن توست و روزي از تو، تنها تو را بندگي مي‌کنيم و از تو مدد مي‌جوييم، تويي خالق ما و خالق پدران ما... هر که پنداشت که رجوع آفريدن به سوي ماست و عهده روزي دادن بر ما، ما از او بيزاريم....
عن ياسر الخادم: قلت للرضا عليه السلام : ما تقول في التفويض؟ فقال:
انّ الله تبارك وتعالي فوّض الي نبيّه صلي الله عليه و آله امر دينه فقال:(وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا)^۴فامّا الخلق والرزق فلا.^۵