باران در روايات - صفحه 167

3. از امير مومنان نقل شده است که آن حضرت فرمود:
در زير عرش الهي دريايي است که در آن آب وجود دارد که رزق حيوانات را مي‌روياند. هرگاه خداوند اراده کند که براي آنها چيزي بروياند، به آن دريا وحي ميکند که ببارد و آن از آسماني به آسماني ديگر ميبارد تا به آسمان دنيا ميرسد و آن را بر ابر ميافکند و ابر به منزله غربال است. سپس خداوند به باد دستور ميدهد که آن را آسياب کرده و مثل نمک ذوب کند و آن را به سرزميني برده و بر آنان ببارد و هيچ قطرهاي از باران نميبارد، جز آن که همراه او فرشتهاي است تا آن را در جايگاهش قرار دهد.۱
4. از اما صادق عليه السلام گزارش شده است که حضرت از پدرش از امير مومنان عليه السلام از رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله نقل کردند که خداوند ابر را غربالهاي باران قرار داده است و ابرها، تگرگها را ذوب ميکنند تا تبديل به آب شود و باعث صدمه به اشيا نشود و اگر تگرگي ديده ميشود، عقوبت خداوند است که به هر کس خداوند بخواهد اصابت ميکند۲ .
5. از موسي بن جعفر عليه السلام از پدرانش از امام علي عليه السلام نقل شده است که حضرت فرمود:
باراني که ارزاق حيوانات از آن پديد ميآيد، از دريايي زير عرش است و به همين دليل پيامبر اسلام در اولين باران يا اول هر باران ميايستاد تا سر و صورتش از باران خيس شود و ميفرمود اين آب قريب العهد به عرش است و هرگاه خداوند اراده کند که باران بيايد، آن را از آسماني به آسماني فرو ميفرستند تا به زمين برسد و گفته ميشود آن درياي زير عرش همان «مزن» است (که در قرآن آمده است)۳و بادي از زير عرش ميوزد که ابر را آبستن ميکند. سپس از «مزن» آب فرو ميريزد.۴
مرحوم مجلسي ضمن توضيح اين دسته از روايات مينويسد:
در پايان برخي از روايات تصريح شده است که آنچه از آسمان نازل ميشود، به شکل تگرگ (برد) است که توسط باد يا ابر آسياب شده و ذوب ميگردد و سپس به صورت قطرات باران به زمين ميبارد.۵

1.. ان تحت العرش بحراً فيه ماءينبت ارزاق الحيوانات فاذا اراد الله عز ذکره ان ينبت به ما يشاء لهم رحمة منه لهم اوحي الله اليه فمطر ماشاء من سماء الي سماء حتي يصير الي الي سماء الدنيا ـ فيما اظن ـ فيلقيه الي السحاب و السحاب بمنزله الغربال ثم يوحي الي الريح ان اطحنيه و اذ يبيه ذوبان الملح ثم انطلقي به الي موضع کذا... (بحار الانوار، ج۵۹، ص۳۸۰؛ روضة الکافي، ص۲۳۹).

2.. قال رسول الله صلي الله عليه و آله : ان الله عز و جل جعل السحاب غر ابيل المطر هي تذيب البرد حتي يصير ماء لکي لا يضر شيئاً يصيبه و الذي ترون فيه من البرد و الصواعق نقمه من الله عزوجل يصيب بها من يشاء من عباده (بحار الانوار، ج۵۹، ص۳۸۱؛ روضة الکافي، ص۲۴۰).

3.. (آيا آبي را که مي‌نوشيد ديده‌ايد) آيا شما آن را از مزن فرو مي‌آورده‌ايد؟ يا ما آن را فرو آورنده‌ايم؟ (سوره واقعه، آيه۶۹).

4.. المطر الذي منه ارزاق الحيوانات من بحر تحت العرش فمن ثم کان رسول الله يستمطر اول مطر و يقوم حتي يبتلّ رأسه و لحيته ثم يقول ان هذا قريب عهد بالعرش و اذا ارادالله تعالي ان يمطر انزله من ذالک الي سماء بعد سماء حتي يقع علي الارض و يقال المزن ذالک البحر و تهب ريح من ساق العرش تلقح السحاب (بحار الانوار، ج۵۹، ص۲۳۸، به نقل از النوادر).

5.. بحار الانوار، ج۵۹، ص۳۸۱.

صفحه از 172