شرح منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة اثری مفصل و حجيم از ميرزا حبيب الله هاشمی خويی به شمار می رود. در اين نوشتار کوشيده شده، پس از ارائه خصوصيات و سبک کلی کتاب، روششناسی اين شرح با استفاده از دو مؤلفهای که پايه اين شرح را تشکيل داده، بيان شود. مؤلفه و گزارههايی که در اين شرح به کار رفته، عبارت است از: گزاره به لحاظ ساختار و به لحاظ محتوا نمونههای ساختاری اين شرح عبارت است از: مشخص کردن مخاطب کلام و يا نامه امام، معرفی شخصيتها، بيان طرحی کلی و تصويري کلان از کلام امام، عنواندهي به شرح سخنان امام، شرح درون متني (مزجي) و جمله به جمله و ... . همچنين نمونههايي از گزاره از لحاظ محتوا عبارت است از: تقسيمبندي موضوعي، استفاده بيشمار از آيات قرآن، شرح روايي و بهرهگيري از احاديث و روايات، بررسي شبهات، ذکر خاستگاه امثال و اشعار، توجه به نسخ متعدد و بازيابي متون، توجه به منابع و اسناد سخنان امام و... . از جمله نقايص اين شرح عبارت است از: مشخص نکردن منبع و يا گوينده برخي اقوال، استطراد در بخش «اللغة»، تطويلگويي در شرح خطبهها، عدم ارائه ترجمه روان و... .