ان رجلاً قال له(معافي ابن عمران): اين عمر بن عبد العزيز من معوية، فغضب غضباً شديداً! و قال: لا يقاس بأصحاب النبي صلي الله عليه و آله احد، معوية صاحبه وصهره و كاتبه و امينه علي وحي الله، و قد قال النبي صلي الله عليه و آله : دعوا الي اصحابي و اصهاري فمن سبهم فعليه لعنة الله و الملائكة و الناس اجمعين.^۱
اين روايت که در کتاب تاريخ بغداد آمده است، از نظر شوشتري مي‌‌تواند در بررسي و ارزيابي رجالي نيز استفاده شود. بنا بر اين، از يک منبع به ظاهر غير مرتبط با رجال، يک نکته رجالي استفاده مي‌‌کند.
ب. تأييد و شرح منابع مستقيم رجالي؛ کاربرد ديگر ردپاهاي رجالي در کتب غير رجالي، تأييد منابع مستقيم رجالي است. به اين معنا که اگر منابع غير مستقيم محتواي منابع مستقيم رجالي را تأييد کند. پشتوانه‌اي اعتماد ساز براي آن خواهد بود. از طرف ديگر، اگر در منابع مستقيم، نکته‌اي نامفهوم و گنگ باشد، از اين روش مي‌توان در شرح و تفسير آنها استفاده کرد.
شوشتري اقوال برخي از رجاليان را در ذم «هشام بن ابراهيم العباسي» مي‌‌آورد. وي در تأييد اين نظر رجاليان به يک روايت در کتاب الكافي استناد مي‌‌کند که در آن روايت از اين راوي سخني به ميان آمده است:
عن يحيي بن ابي عمران الهمداني قال: كتبت الي ابي جعفر عليه السلام ما تقول في رجل ابتدأ ببسم الله الرحمن الرحيم في صلوته وحده في ام الكتاب، فلما صار الي غير ام الكتاب من السوره تركها، فقال العباسي: ليس بذلك باس. فكتب عليه السلام بخطه؛ يعيدها مرتين علي رغم انفه، يعني العباسي.^۲
شوشتري از اين روايت - که به صورت مستقيم در باره معرفي راوي وارد نشده است - استفاده رجالي کرده است.^۳
شوشتري همچنين در شرح حال «عبدالله بن حارث» کلام کشي را مبني بر اين که او از غلات بوده، آورده است. شوشتري اين رأي کشي را پذيرفته و کلام نوبختي در کتاب الفرق را شاهدي بر آن دانسته است.^۴
ج. نقد منابع مستقيم رجالي؛ سومين کاربرد منابع غير مستقيم رجالي(ردپاها) نقد محتواي کتب رجالي(منابع مستقيم) است. به عبارت ديگر، از اين منابع غير مستقيم مي‌‌توان به عنوان معياري در ارزيابي و نقد منابع مستقيم بهره برد.
وي، در مثال زير، با استفاده از دو کتاب ابن ابي الحديد و الغارات ثقفي به نقد نظر مامقاني