آغاز، با نقل يک عبارت تاريخي از نحوه ارتباط ابن عقده و امام صادق عليه السلام ، زيدي بودن اورا رد مي‌‌کند. و در باره جارودي بودن او مي‌‌گويد که شهرستاني جارودي را کسي مي‌‌داند که معتقد است پيامبر صلي الله عليه و آله ، حضرت علي عليه السلام را با وصف و نه با نام به عنوان جانشين خويش تعيين کرده‌اند؛ ولي مردم به دنبال اوصافي که پيامبر صلي الله عليه و آله گفته بود، نرفتند و در اين راه کوتاهي نموده و علي عليه السلام را نشناختند.^۱ شوشتري معتقد است که اگر اين تعريف جارودي باشد، با عنوان يکي از کتب ابن عقده ناسازگار است؛ زيرا در الفهرست شيخ طوسي و نجاشي از جمله کتب ابن عقده کتابي با عنوان کتاب الولاية و من روي غدير خم^۲ را آورده‌اند. اين عنوان با تعيين امام علي عليه السلام همخواني دارد و نه با توصيف. بر همين اساس عنوان اين کتاب ابن عقده با جارودي بودن وي نمي‌سازد و بنا بر اين ابن عقده جارودي نيست.^۳
از مسائل ديگري که در ارزيابي رجال شيعه مطرح شده، «غلو» است. يکي از مسائل مطرح
در باره ابابصير آن است که رجال الكشي از قول عياشي آورده است که احتمالاً او جزء غاليان است. شوشتري با تحليل محتواي روايات ابي بصير، اين احتمال را به شدت رد کرده و مي‌‌گويد: چگونه مي‌‌توان او را غالي دانست؛ در حالي که خودش اخبار مذمت غاليان را نقل کرده است.^۴
روي الكشي في ابي الخطاب عنه: قال: قال لي ابو عبدالله عليه السلام يا ابا محمد أبرء ممن زعم انا ارباب، قلت: بري الله منه. فقال: ابرء ممن زعم انا انبياء، قلت: بري الله منه.^۵
در مقام ارزيابي، «قابليت اعتماد» به راوي نيز مطرح مي‌‌شود. يکي از روش‏هاي ارزيابي، ميزان اعتماد به راوي، روايات اوست. در شرح حال «عمار بن موسي الساباطي (عمار ساباطي)» الفهرست شيخ او را «جيد معتمد» دانسته است.^۶ شوشتري با اين نظر شيخ مخالف است و معتقد است که عمار قابل اعتماد نيست و دليل خود را روايات او مي‌‌داند؛ زيرا بسياري از روايات او شاذ و غير معمول بها است؛ براي مثال:
فروي اخباراً اربعة في جواز بيع الدرهم بالدينار نسية، و روي غسل الرجل في الوضوء و روي الوضوء بسور اليهودي، و روي نزح جميع البئر لموت فأرة او كلب او خنزير، و روي نقض الوضوء بمس باطن الدبر او الاحليل، و روي نجاسة الحديد، و روي غسل اليد من اللبن و .. .