گفتگو با استاد سيّد علي رضا حسيني

اعتبار‌سنجي احاديث شيعه: مباني و زيرساخت ها

عبد الرضا حمادي ^۱

اشاره

استاد سيّد علي رضا حسيني، عضو هيئت علمي دانشکده علوم حديث، در سال 1339 در شهر شيراز ديده به جهان گشود. دروس مقدمات حوزه را در همان ديار طي کرد و دوره سطح را در قم گذراند. از سال 1368 به پژوهش‌هاي رجالي پرداخت و از سال 1370 به مدت پنج سال در درس حجة الاسلام و المسلمين سيّد محمد جواد شبيري شرکت جست. ايشان در خارج فقه و اصول از آيات عظام فاضل لنکراني ،تبريزي، شبيري زنجاني، و مددي بهره‌مند شد و از سال 1375 در حوزه و دانشگاه تدريس مي‌کند.
بيشترين فعاليت‌هاي علمي استاد در باره مباحث رجالي و مکتب‌ها و حوزه‌هاي رجالي است. مسئوليت گروه رجال مرکز تحقيقات کامپيوتري علوم اسلامي به مدت سيزده سال، از جمله سوابق ايشان است. تعليقات رجالي بر تصحيح جديد الکافي در پژوهشکده علوم و معارف حديث، و تأليف کتاب مباني جرح و تعديل احاديث شيعه از مهم‌ترين فعاليت‌هاي پژوهشي استاد به شمار مي‌رود.

از اين که اين فرصت را در اختيار نشريه قرار داديد سپاس‌گزارم. در ابتدا، توضيحاتي در باره اعتبار حديث نزد قدما و متأخّران بفرماييد؛ اين که چه عاملي باعث شد دانشمندان متأخّر شيعه دست از شيوه قدما در اعتبارسنجي احاديث بردارند و روشي جديد تدوين کنند؟

بسم الله الرحمن الرحيم. به نظر بنده در بحث‌هاي اعتبار‌سنجي احاديث يا ملاك اعتبار احاديث نزد قدما و متأخّران، بايد به پيشينه تاريخي توجّه شود تا درستي يا نادرستي يكي از اين روش‌ها روشن گردد.