نام و یاد کرد حضرت رقیّه (س) در آثار و منابع کهن تا پایان قرن هفتم
سال
1399 / شماره پیاپی
18 /
صفحه
صفحه 25-32
چکیده :
حضرت رقیه(س) یکی از جلوههای احساسی و عاطفی قیام امام حسین(ع) است. از سدههای اولیه تا پایان قرن هفتم علما و بزرگان در آثار خود از حضرت رقیه(س) و سرگذشت او یاد کردهاند. هدف این تحقیق، بازخوانی آثار دانشمندان تا پایان قرن هفتم برای یافتن مؤیدها و مستندات تاریخی برای تقویت فرضیه وجود حضرت رقیه در روز عاشورا و شهادت او در شهر شام است. این نوشتار با روش توصیفی و شیوه کتابخانهای برای رسیدن به هدف فوق سامان یافت و به این نتیجه رسید که با توجه به اشعار صحابی امام صادق(ع) سیف بن عمیره در رثای امام حسین(ع) و ثقه دانسته شدن او از سوی رجالیون شاخص همانند نجاشی، بیهقی، سید بن طاووس و عماد الدین طبری، میتوان اثبات فرضیه وجود دختر خردسالی را برای امام حسین(ع) به نام رقیه تقویت کرد.
کلیدواژههای مقاله :حضرت رقیه (س)، منابع کهن، سیف بن عمیره، بیهقی، سید بن طاووس، عماد الدین طبری