363
گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام

7 / 17

دعوت امام عليه السلام از زُهَير بن قَين براى يارى كردن او در منزل زَرود۱

۲۳۸.الأخبارُ الطِوال : حسين عليه السلام به زَرود رسيد و خيمه برافراشته‏اى ديد . در مورد آن پرسيد. گفتند: از آنِ زُهَير بن قَين است . او به حج رفته بود و از مكّه به كوفه مى‏آمد.
حسين عليه السلام نزد او فرستاد كه: «به ديدارم بيا تا با تو سخن بگويم».
او از ديدار ، سر باز زد . همسر زُهَير كه همراهش بود ، به او گفت: سبحان اللَّه ! فرزند پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله، به سوى تو مى‏فرستد و تو ، پاسخ نمى‏دهى؟!
پس برخاست و به سوى حسين عليه السلام رفت و چيزى نگذشت كه با چهره درخشان ، باز گشت . آن گاه ، دستور داد خيمه‏اش را بر كندند و آن را در كنار خيمه حسين عليه السلام ، بر پا كردند . سپس به همسرش گفت: تو را طلاق دادم. با برادرت برو تا به منزلت برسى . من ، جان خود را آماده مرگ در كنار حسين عليه السلام كرده‏ام.
پس به ياران همراهش گفت: هر يك از شما شهادت را دوست دارد، بِايستد و هر كس نمى‏پسندد، برود . هيچ يك ، همراه او نمانْد و همگى با همسر و برادرش رفتند تا به كوفه رسيدند.۲

1.ر . ك : نقشه شماره ۳ در پايان كتاب .

2.سارَ [الحُسَينُ عليه السلام‏] حَتَّى انتَهى‏ إلى‏ زَرودَ ، فَنَظَرَ إلى‏ فُسطاطٍ مَضروبٍ ، فَسَأَلَ عَنهُ ، فَقيلَ لَهُ : هُوَ لِزُهَيرِ بنِ القَينِ . وكانَ حاجّاً أقبَلَ مِن مَكَّةَ يُريدُ الكوفَةَ . فَأَرسَلَ إلَيهِ الحُسَينُ عليه السلام : أنِ القَني اُكَلِّمكَ . فَأَبى‏ أن يَلقاهُ . وكانَت مَعَ زُهَيرٍ زَوجَتُهُ ، فَقالَت لَهُ : سُبحانَ اللَّهِ ، يَبعَثُ إلَيكَ ابنُ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله فَلا تُجيبُهُ ؟! فَقامَ يَمشي إلَى الحُسَينِ عليه السلام ، فَلَم يَلبَث أنِ انصَرَفَ وقَد أشرَقَ وَجهُهُ ، فَأَمَرَ بِفُسطاطِهِ فَقُلِعَ ، وضُرِبَ إلى‏ لِزقِ فُسطاطِ الحُسَينِ عليه السلام . ثُمَّ قالَ لِامرَأَتِهِ : أنتِ طالِقٌ ، فَتَقَدَّمي مَعَ أخيكِ حَتّى‏ تَصِلي إلى‏ مَنزِلِكِ ؛ فَإِنّي قَد وطَّنتُ نَفسي عَلَى المَوتِ مَعَ الحُسَينِ عليه السلام . ثُمَّ قالَ لِمَن كانَ مَعَهُ مِن أصحابِهِ : مَن أحَبَّ مِنكُمُ الشَّهادَةَ فَليُقِم ، ومَن كَرِهَها فَليَتَقَدَّم . فَلَم يُقِم مَعَهُ مِنهُم أحَدٌ ، وخَرَجوا مَعَ المَرأَةِ وأخيها حَتّى‏ لَحِقوا بِالكوفَةِ ۲۳۹ (الأخبار الطوال : ص ۲۴۶) .


گزيده شهادت نامه امام حسين عليه السّلام
362

7 / 16

توقّف در خُزَيميّه و رويدادهاى آن‏

۲۳۷.الفتوح : حسين عليه السلام حركت كرد تا به خُزَيميّه‏۱ رسيد و يك شبانه‏روز ، در آن جا مانْد. چون صبح شد، خواهرش زينب دختر على عليه السلام ، به او رو كرد و گفت: برادرم ! چيزى را كه ديشب شنيده‏ام ، به آگاهى‏ات برسانم؟
حسين عليه السلام فرمود : «آن چيست؟» .
گفت: شب براى انجام دادن كارى بيرون رفتم . صدايى شنيدم كه مى‏گفت:


هان ، اى ديده ! بكوش و از سرشك ، لبريز شو .كيست كه پس از من ، بر اين شهيدان بگِريد ؟
بر گروهى كه مرگ ، آنان را مى‏رانَد ،بدان جا كه وعده‏اش تحقّق يابد .
حسين عليه السلام به او فرمود : «خواهرم ! تقدير، انجام مى‏شود» .۲

1.ر . ك : نقشه شماره ۳ در پايان كتاب .

2.سارَ الحُسَينُ عليه السلام حَتّى‏ نَزَلَ الخُزَيمِيَّةَ ، وأقامَ بِها يَوماً ولَيلَةً ، فَلَمّا أصبَحَ ، أقبَلَت إلَيهِ اُختُهُ زَينَبُ بِنتُ عَلِيٍّ فَقالَت : يا أخي ! ألا اُخبِرُكَ بِشَي‏ءٍ سَمِعتُهُ البارِحَةَ ؟ فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام : وما ذاكَ ؟ فَقالَت : خَرَجتُ في بَعضِ اللَّيلِ لِقَضاءِ حاجَةٍ ، فَسَمِعتُ هاتِفاً يَهتِفُ وهُوَ يَقولُ : ألا يا عَينُ فَاحتَفِلي بِجُهدِ ومَن يَبكي عَلَى الشُّهداءِ بَعدي‏عَلى‏ قَومٍ تَسوقُهُمُ المَنايا بِمِقدارٍ إلى‏ إنجازِ وَعدِ فَقالَ لَهَا الحُسَينُ عليه السلام : يا اُختاه ، المَقضِيُّ هُوَ كائِنٌ ۲۳۸ (الفتوح : ج ۵ ص ۷۰، مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى: ج ۱ ص ۲۲۵) .

تعداد بازدید : 71409
صفحه از 1088
پرینت  ارسال به