پاك مىكرد ، فرمود :
أنتَ الحُرُّ كَما سَمَّتكَ اُمُّكَ ، حُرٌّ فِى الدُّنيا وحُرٌّ فِي الآخِرَةِ۱ .
تو حُر (آزاده) هستى ، همان گونه كه مادرت تو را ناميده است ؛ آزاده در دنيا وآخرت .
در «زيارت ناحيه مقدّسه» ، آمده است :
السَّلامُ عَلَى الحُرِّ بنِ يَزيدَ الرِّياحِىِّ۲ .
سلام بر حُرّ بن يزيد رياحى !
در «زيارت رجبيّه» هم نام وى ، آمده است .
۳۵۲.تاريخ الطبرى- به نقل از عَدىّ بن حَرمَله -: چون عمر بن سعد ، لشكر را آماده حمله كرد، حُرّ بن يزيد به او گفت: خدا ، تو را اصلاح كند ! آيا مىخواهى با اين مرد (حسين عليه السلام) بجنگى ؟
عمر گفت : به خدا سوگند ، آرى ؛ چنان جنگى كه آسانترين بخشِ آن، افتاده شدن سرها و قطع دستها باشد !
حُر گفت: آيا هيچ يك از پيشنهادهاى او، شما را راضى نمىكند ؟
عمر بن سعد گفت: به خدا سوگند ، اگر كار با من بود، [ صلح ] مىكردم ؛ امّا فرمانروايت [ ابن زياد ]نپذيرفته است .
راوى مىگويد : حُر ، آمد تا در جايى ميان مردم ايستاد . مردى از قبيلهاش به نام قُرّة بن قيس ، همراهش بود. به او گفت: اى قُرّه ! آيا امروز ، اسبت را آب دادهاى ؟
گفت: نه.
گفت: مىخواهى كه آن را آب دهى ؟
قُره مىگويد: به خدا سوگند ، گمان بُردم كه او مىخواهد كناره بگيرد و در جنگ ،
