سخن مدير مسوؤل

بسم اللّه‏ الرّحمان الرّحيم
در نظام انديشه‏ى قرآنى، انديشه از عمل قابل تفكيك نيست. خداى بزرگ، بى‏درنگ پس از بيان يك حقيقت بر اساس تعقّل فطرى و قبول آن از سوى انسان، عمل صحيح و خالصانه را از او مى‏خواهد. به اين آيات نورانى بنگريد:
«ذلكم اللّه‏ ربّكم، فاعبدوه» (يونس، 3)
«فإلهكم اللّه‏ واحد، فله أسلموا» (حج، 34)
«و اشكرواللّه‏ ان كنتم ايّاه تعبدون» (بقره، 172)
«قد جاءكم الرّسول بالحقّ من ربّكم، فآمنوا خيرا لكم» (نساء، 170)
اين گفتار كوتاه، آهنگ آن ندارد كه به ريشه‏ها، عوامل پيدايش و پيامدهاى تفكيك علم از عمل بپردازد. از بيان اين نكته فقط هدف اشاره‏اى بود به آن اصل قرآنى كه مورد غفلت قرار گرفته و غفلت از آن، بسا خسارت و زيان كه بر فرد و جامعه‏ى ما وارد آورده است: فرد فردِ ما را از الگوى مورد قبول دين مبين دور ساخته و رسيدن جامعه‏ى ما را به جامعه‏ى قرآنى نمونه و مطلوب، به تأخير انداخته است.
* * *
آينده‏ى روشن بشر، حقيقتى است روشن، بديهى، فطرى، مسلّم و قطعى، كه تمام پيروان مكاتب، با اندكى تعقّل پذيرفته‏اند و مى‏پذيرند. البتّه اين انديشه‏ى فطرى جهانى، در اسلام، روشن‏تر از ديگر مكاتب و اديان منسوخه، تبيين شده و در ميان فرقه‏هاى مختلف اهل قبله، تشيّع بيش از ديگر گروه‏ها به ذكر جزئيّات‏ـ بر اساس منابع وحيانى‏ـ پرداخته است. اين مدّعا، مستند به ادلّه‏ى چندى است كه اكنون مجال بيان آن‏ها نيست. و تبيين آن‏ها در جايگاه خاصّ خود، بايد صورت انجام پذيرد.

فهرست