تاريخ : جمعه 1399/10/19 تاریخ ایجاد:
کد خبر: 70874
نود و هفتمین شماره فصلنامه علمی‌پژوهشی علوم حدیث منتشر شد

نود و هفتمین شماره فصلنامه علمی‌پژوهشی علوم حدیث منتشر شد

نود و هفتمین شماره از فصلنامه علمی پژوهشی علوم حدیث، ویژه پاییز ۹۹ با ۷ مقاله حدیثی منتشر شد.

نود و هفتمین شماره از فصلنامه علمی پژوهشی علوم حدیث، ویژه پاییز ۹۹ با ۷ مقاله حدیثی به مدیر مسئولی و سردبیری آیت الله محمدی ری شهری، از سوی پژوهشکده علوم و معارف حدیث پژوهشگاه قرآن و حدیث منتشر شد.

عناوین مقالات این شماره :

گونه‏ شناسی روایات اختلاف قرائت اهل‏ بیت علیهم السلام با قرائت مشهور، محمد جعفری پور و محمدکاظم رحمان ستایش

مبانی و قواعد توثیق راویان در کتاب «رجال تفسیری»،  روح الله شهیدی و حسن اصغرپور

انعطاف ‏پذیری مؤمنانه در مواجهه با ابتلائات (تحلیل فقه الحدیثی روایت «خامة الزرع»)، کوثر حلال خور، داود صائمی و داود معماری

شناخت و بررسی حوزه حدیثی طبرستان،  محمدعلی مهدوی راد، زهرا اکبری، محمدحسین بهرامی

هویت نگارنده «مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه»؛ تحلیلی انتقادی بر دیدگاه ‏ها و طرح نگاهی نو،  علی اصغر محمدی و کاووس روحی برندق

«بطین» بودن امیر المؤمنین علی علیه السلام در روایت‏ ها: تحلیل سندی و متنی،  مریم سادات صدر، مهدی مهریزی و مژگان سرشار

چگونگی و چرایی تفاوت رفتار امام صادق علیه السلام در برابر عملکرد همگون حریز سِجِستانی و ابن نجاشی

علی‏‏رضا حیدری‏‏ نسب، مهدی بیات‏‏ مختاری و محمدباقر حیدری‏‏ نسب

چکیده مقالات:

۱. گونه‏ شناسی روایات اختلاف قرائت اهل ‏بیت علیهم السلام با قرائت مشهور

در چکیده مقاله «گونه ‏شناسی روایات اختلاف قرائت اهل ‏بیت علیهم السلام با قرائت مشهور» می‌خوانیم: در بخشی از روایاتِ ائمه علیهم السلام، علاوه بر ارائه قرائتی متفاوت از قرآن کریم، قرائت رایج را با استدلال‏ هایی تخطئه نموده ‏اند. چندگونگی این استدلال‏ ها و نقد آن‏ها مسأله این پژوهش است. اهمیت فهم صحیح قرآن، در پرتو قرائت درست آن، از یک‏سو و جایگاه اهل‏ بیت علیهم السلامبه عنوان مفسران حقیقی قرآن از سوی دیگر، اهمیت واکاوی این‏گونه روایات را آشکار می‏ سازد. تخطئه قرائت مشهور با استدلال‏ هایی به گونه ‏های عقیدتی یا تاریخی یا ادبی دیده می‏ شوند. اعتبار سندی و قوت فقه الحدیثی برخی از این روایات از یک‏سو و سازگاری قرائت ارائه شده در آن‏ها با رسم ‏الخط و اصول قرائت از سوی دیگر می ‏تواند جایگاهی قابل قبول برای این روایات ایجاد کند.

۲. مبانی و قواعد توثیق راویان در کتاب «رجال تفسیری»

در طلیعه مقاله «مبانی و قواعد توثیق راویان در کتاب «رجال تفسیری»» آمده است: علم رجال در پی آن است که با شناخت هویت دقیق راویان، میزان اعتماد به آنان در حوزۀ روایت‏گری را نشان دهد و به توثیق یا تضعیفشان رهنمون شود. آرای رجالیان، چه توثیق و چه تضعیف، بر بنیادهایی نهاده شده و تابع قواعد و ضوابطی است و روشن داشتِ آن‏ها می‏ تواند بر منظومه فکری ایشان پرتویی افکند و راه را بر ارزیابی دقیق ‏تر آن هموار سازد. پژوهش پیش رو بر آن است تا مبانی و قواعد توثیق را در کتاب رجال تفسیری بررسی کند. از بررسی کتاب چنین بر می ‏آید که نویسندگان بر آن‏اند که هر گاه با احراز شرایط و ضوابط از دیدگاهی رجالی اطمینان حاصل شود، می‏توان آن را برای توثیق خاصّ راوی به کار بست. بدین سان توثیق خاصّ معصوم، توثیقات رجالیان متقدم و متأخر شیعی و حتّی آرای رجالیان اهل سنّت کارآمد است. به باور ایشان نیک عقیدگی، حسن عمل و پای‏بندی به دین، جایگاه و منزلت راوی نزد امام و شیعیان، عملکردهای روایی راوی و تعامل مثبت ‏انگارانه جامعه شیعه نسبت به راوی از عوامل و اسباب حسن اوست. توثیق راویان کتاب کامل الزیارات و تفسیر القمی، توثیق اساتید راویان جلیل القدر، ثقات سه گانه، عالمان قم و به ویژه احمد بن محمد بن عیسی، نجاشی، جعفر بن بشیر، توثیق راویانی که محدّثان بزرگ بر آن‏ها اعتماد کرده‏ اند، توثیق راویان کتاب‏ های معتبر شیعه، توثیق مشایخ اجازه و مستجیزان ایشان، توثیق وکلای ائمه علیهم السلام، توثیق راویانی که مورد ترحّم و ترضّی قرار گرفته ‏اند، توثیق راویان واقع در اسناد محکوم به صحِت، توثیق مصاحبان معصوم، راویان کثیر الروایة، معاریف و صاحبان اصل از جمله توثیقات عامّی است که در استنتاج حسن حال راویان در این کتاب از آن‏ها بهره برده ‏اند.

۳. انعطاف ‏پذیری مؤمنانه در مواجهه با ابتلائات (تحلیل فقه الحدیثی روایت «خامة الزرع»)

در چکیده این مقاله آمده است: بر اساس آموزه‏ های قرآنی و روایی، از جمله مسائلی که همواره بشر را با چالش روبه ‏رو می‏ کند، تنوع ابتلائات و شیوه رویارویی با این سنت الهی است. در منابع روایی شیعی و سنی، در تشبیهی زیبا، «خامة الزرع» بودن مؤمن و یا به عبارتی، انعطاف مؤمنانه به عنوان راهکار رویارویی پیروزمندانه در برابر حوادث خطیر و امتحانات الهی ارائه شده است. این مقاله، با شیوه توصیفی - تحلیلی، با تأکید بر روایت خامة الزرع، انعطاف ‏پذیری مؤمنانه را به ‏عنوان یک نوع کنش رفتاری مطلوب از سوی انسان در موقعیت‏ های متضاد و بعضاً ناخوشایند ابتلا به «نعمت - نقمت» پیشنهاد می ‏کند. یافته‏ های تحقیق حاکی از آن است که ایمان نقش اساسی در سامان یافتن معرفت و عمل مؤمن دارد و او را در مسیر بندگی الهی نگه می ‏دارد. از همین رو، عامل اصلی در انعطاف‏ پذیری او در مواجهه با حوادث و ابتلائات است تا مؤمن در صحنه ‏های خطیر آزمون‏ ها نشکند و پیروزمندانه به حیات معنوی خویش ادامه دهد.

۴. شناخت و بررسی حوزه حدیثی طبرستان

در چکیده مقاله «بررسی سندی و متنی روایت «لاتجتمع امتی علی الضلاله»»آمده است: در گذشته حوزه‏ های حدیثی بسیاری توسط جریان‏ های حدیثی شکل گرفته‏ اند که به ویژه در پنج سده نخست هجری، در استوار سازی بنیان‏ های حدیث نقش بسیار مهمی داشته ‏اند. لذا شناخت و بررسی هر یک از این حوزه ‏ها، علاوه بر این‏که روشن کننده بخشی از تاریخ حدیث است، در بازشناسی محدثان هر منطقه و دستاوردهای آن‏ها نیز مؤثر است. در این میان، یکی از حوزه ‏هایی که یادکردِ آن در پژوهش‏ های معاصر مغفول مانده، حوزه حدیثی طبرستان است که موجودیت خود را از قرون نخست هجری تا دوره میانه و متأخر با دو رویکرد شیعه و سنی حفظ کرد. این پژوهش - که به شیوه توصیفی و تحلیلی سامان یافته - به بررسی و شناخت حوزه حدیثی زیدیه در طبرستان می ‏پردازد. نتایج تحقیق نشان می ‏دهد که حوزه حدیثی زیدیه در طبرستان در طلیعه قرن چهارم هجری پایه‏ گذاری شد و محدثان بزرگ این مذهب با برپایی مجالس حدیث و کوشش برای آموزش حدیث، سفر به پایتخت ‏های مهم دینی و دیدار با مشایخ بزرگ حدیث و آشنایی با دیدگاه ‏های گوناگون و تألیف کتاب‏ های حدیثی، حوزه حدیثی زیدیه طبرستان را رونق بخشیدند.

۵. هویت نگارنده «مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه»؛ تحلیلی انتقادی بر دیدگاه ‏ها و طرح نگاهی نو

مؤلف مقاله در چکیده اینگونه عنوان کرده: مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه کتابی است با مضمونی عرفانی و اخلاقی که برای اولین بار توسط سید بن طاووس معرفی شده است. نویسنده این کتاب هیچ‏گاه مشخص نبوده و از آنجایی ‏که تمامی باب‏ های صدگانه آن با عبارت «قال الصادق علیه السلام» آغاز می‏ شود، از جمله آثار منسوب به امامان علیهم السلامبه شمار می ‏آید. تاکنون داوری‏ های مختلفی درباره درستی یا نادرستی این انتساب مطرح‏ شده است. داوری‏ های صورت گرفته در طول تاریخ درباره نگارنده این کتاب را می ‏توان منحصر در هشت شخصیت دانست که عبارت‏ اند از: هشام بن حکم، فضیل عیاض، شقیق بلخی، سلیمان صهرشتی، ابوالقاسم قشیری، ابوالحسن شاذلی، شهید ثانی و عارفی مربوط به اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم از صوفیه خراسان. یافته ‏های تحلیلی این پژوهش با موضوع نسخه‏ شناسی کتاب و تحلیل متنی درباره محتوای کتاب و بررسی ‏های تطبیقی با سایر متون عرفانی و تاریخی نشان می‏ دهد که هر کدام از این نظریه ‏ها دارای کاستی ‏هایی هستند. این یافته‏ ها نشان می‏ دهد که نویسنده مصباح اولاً یک عارف صوفی است؛ ثانیاً وی یک سنی ‏مذهب است که وجود قراین متنی و عدم وجود دلیلی بر شیعه بودن وی آن را به اثبات می ‏رساند. همچنین قول برگزیده در تحقیق حاضر آن است که نویسنده مصباح الشریعه صوفی سنی مذهبی است که به بازه زمانی دهه ‏های پایانی قرن چهارم تا دهه ‏های پایانی قرن پنجم تعلق دارد. نظریه برگزیده مبتنی بر تحلیل نسخ خطی و تحلیل‏ های تاریخی و سبک‏ شناسی آثار و اصطلاحات صوفیه است. این مقاله در حد توان، ابداع احتمالی نو را در میان آورده است.

۶. «بطین» بودن امیر المؤمنین علی علیه السلام در روایت ‏ها: تحلیل سندی و متنی

در چکیده این مقاله آمده: این مقاله به تحلیل سندی و متنی روایت‏ های مربوط به وصف شکم امام علی علیه السلام پرداخته است. برخی از روایت ‏ها، شکم بزرگ را جایگاه علم امام دانسته و یا آن را زیبایی ظاهری امام مطرح نموده‏ اند و در برخی دیگر، این وصف در نکوهش امام علیه السلام مطرح شده است. در این مقاله یازده روایت را که در آن‏ها وصف «بطین» به امام علیه السلام نسبت داده شده، با توجه و تمرکز بر تاریخ ورود روایات در مصادر اولیه هر یک، بررسی نموده‏ ایم. تحلیل سند و متن نشان می‏ دهد که در سند آن‏ها از یک سو غالیان شیعه و از دیگر سو، مخالفان امام علیه السلام وجود دارند و در تحلیل متن، انواع اشکال‏ های متنی، همچون تصحیف، نقل به معنا و اضطراب وجود دارد. لذا انتساب این متون به امامان معصوم علیهم السلامممکن نیست. مهم‏ترین یافته این مقاله، با توجه به مصدرهای روایات، آن است که زمان ساخت روایت ‏ها دوران خلیفه ‏های اموی است که بعدها در زمان خلافت عباسی‏ ها وارد مصدرهای شیعه شده است.

۷. چگونگی و چرایی تفاوت رفتار امام صادق علیه السلام در برابر عملکرد همگون حریز سِجِستانی و ابن نجاشی

چکیده مقاله: حریز بن عبدالله و عبدالله بن نجاشی از صحابیان والامقام امام صادق علیه السلام، در «سِجِستان»، در واکنش به ناسزاگویی خوارج به امام ‏علی علیه السلام، تعدادی از آنان را کشتند. امام صادق علیه السلام در برابر این اقدامات مشابه، «حریز» را از خود دور ساخت که حاوی تخطئه و تنبیه اوست و «ابن نجاشی» را پذیرفت و رفتارش را تصحیح نمود. پژوهش فرارو دنبال پاسخ به چگونگی و چرایی این موضع‏ گیری متفاوت است.

درباره جرح یا توثیق این راویان، در منابع روایی، رجالی و برخی مجلات تخصّصی، نکاتی آمده است؛ امّا درباره چرایی تفاوت رفتار امام صادق علیه السلام، مقاله ‏ای یافت نشد. بررسی و تحلیل اخبار مرتبط، نشان می‏ دهند که حمل روگردانی امام علیه السلام از حریز بر تقیه بی‏ وجه نیست. همچنین گرچه حکم اولیّه سبّ‏ کننده امام علی علیه السلام، قتل اوست، لکن اجرای این حکم، مستلزم اذن معصوم علیه السلام و پیش ‏بینی پیامدهای آن است که رعایت این‏ جهات، به ‏ویژه از اصحابی در تراز حریز انتظار می‏ رفته است؛ اموری که در شرایط متفاوت و درباره افرادی چون ابن نجاشی مورد انتظار نبوده است.

علاقه‌مندان برای دریافت اصل مقالات می‌توانند به سایت فصلنامه علمی ـ پژوهشی «علوم حدیث» به نشانی اینترنتیhadith.riqh.ac.irمراجعه کنند

خبرگزاری فارس :
خبرگزاری ایکنا :
خبرگزاری ایرنا :