۲۲۶۷۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قَولِهِ تعالى :«إمّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الكِبرَ ......... »ـ: إن أضجَراكَ فلا تَقُلْ لَهُما : اُفٍّ ، و لا تَنهَرْهُما إن ضَرَباكَ . ^۱

۲۲۶۷۸.عنه عليه السلام :أدنَى العُقوقِ : «اُفٍّ» ، و لَو عَلِمَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ شَيئا أهوَنَ مِنهُ لَنَهى عَنهُ . ^۲

۲۲۶۷۹.عنه عليه السلام :لَو عَلِمَ اللّهُ شَيئا أدنى مِن «اُفٍّ» لَنَهى عَنهُ ، و هُو مِن أدنَى العُقوقِ . ^۳

۲۲۶۸۰.عنه عليه السلامـ في قولِهِ تعالى :«و اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ»^۴ـ: لا تَملَأْ عَينَيكَ من النَّظَرِ إلَيهِما إلاّ بِرَحمَةٍ و رِقَّةٍ ، و لا تَرفَعْ صَوتَكَ فَوقَ أصواتِهِما ، و لا يَدَكَ فَوقَ أيديهِما ، و لا تَقَدَّمْ قُدّامَهُما . ^۵

۲۲۶۸۱.عنه عليه السلامـ في قَولِهِ تعالى :«و قُلْ لَهُما قَوْلاً كَرِيما»ـ: إن ضَرَباك فَقُلْ لَهُما : غَفَرَ اللّهُ لَكُما . ^۶

۲۲۶۸۲.عنه عليه السلامـ لِرجُلٍ قالَ لَهُ : إنّ والِدي تَصَدَّقَ علَيَّ بدارٍ ثُمّ بَدا لَهُ أن يَرجِعَ فيها ......... ـ: بِئسَ ما صَنَعَ والِدُكَ ، فإن أنتَ خاصَمتَهُ فلا تَرفَعْ علَيهِ صَوتَكَ ، و إن رَفَعَ صَوتَهُ فاخفِضْ أنتَ صَوتَكَ . ^۷

۲۲۶۷۷.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «در كنار تو به سالمندى رسيدند ......... » ـفرمود : اگر تو را دلتنگ و آزرده ساختند، به آنان اُفّ مگو و اگر تو را زدند با آنها پرخاش مكن.

۲۲۶۷۸.امام صادق عليه السلام :كمترين بى احترامى به پدر و مادر، «افّ» گفتن است و اگر خداوند عزّ و جلّ چيزى كمتر از آن سراغ داشت، بى گمان از آن نهى مى كرد.

۲۲۶۷۹.امام صادق عليه السلام :اگر خداوند چيزى كمتر از «اُفّ» گفتن سراغ داشت، حتماً از آن نهى مى فرمود. اُفّ گفتن كمترين مرتبه بى احترامى نسبت به والدين است.

۲۲۶۸۰.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «و از روى مهربانى، در برابر آنان خوار و فروتن باش» ـفرمود : نگاهت را جز از سر مهر و دلسوزى به آنان خيره مكن و صدايت را از صداى آنها بلندتر مگردان و رو دست آنها نيز بلند نشو و از آنها جلو نَيُفت.

۲۲۶۸۱.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «و به آن دو به شايستگى سخن بگو» ـفرمود : اگر تو را كتك زدند، بگو: خدا شما را بيامرزد.

۲۲۶۸۲.امام صادق عليه السلامـ به مردى كه عرض كرد: پدرم به من خانه اى بخشيده و حالا از تصميمش برگشته مى خواهد آن را پس بگيرد ......... ـفرمود : پدرت بد كارى كرده است. اما اگر با او بگو مگو كردى، صدايت را روى او بلند نكن و اگر او صدايش را بلند كرد، تو صدايت را پايين بياور.