ديگر، از آتش طور اين صحيفه الهى قبسى برگيريم.
آغاز سومين سال انتشار سفينه، فرصتى است تا ديگر بار، اهدافى را كه در نخستين شماره گفتيم، مرور كنيم. كوشيده‏ايم تا از آن هدف‏ها، عدول نشود. با اين همه، دوست داريم تا خود را در آينه داورى صاحب نظرانِ دينْ‏باور، بيش از گذشته ببينيم و كاستى‏هاى خود را بدين‏گونه جبران كنيم. البته نيك مى‏دانيم كه پيمودن اين راه، جز به توفيق الهى مقدور نيست. بدين‏روى، از ساحت مقدّس حجّت حىّ خدا در اين روزگار، حضرت بقيه‏اللّه‏ ارواحنافداه استمداد مى‏كنيم كه همچنان دست عنايت پدرانه‏اش را بر سر ما مستدام بدارد، و ما را از هرگونه كژى و انحراف در اين راه بازدارد.

حضرتش در دعاى سى‏ام، در كنار دعا براى اداى دَيْن و رهايى از همّ و غمّ و انديشه آن، از خدا مى‏خواهد كه او را به بذل و ميانه‏روى در آن وادارد، برنامه‏ريزى نيكو در زندگى را به او بياموزد، او را از اسراف و تبذير بازدارد، و معاشرت با تهيدستان را محبوب او گرداند.
در صحيفه، با بنده برگزيده خدا روبروييم كه خاضعانه از خدايش مى‏خواهد همان‏گونه كه نمى‏پسندد به اين بنده ظلم شود، او را از ستم كردن بر مردم نيز بازدارد. (دعاى چهاردهم). اين گونه خطوط روشن، بخشى از چشم انداز مدينه فاضله الهى است كه امام سجاد صلوات اللّه‏ عليه ترسيم مى‏كند.
* * *
امام سجاد عليه ‏السلام در رساله حقوقيه نيز به بيان ديگر، همين چشم‏انداز را نشان مى‏دهد، مانند: حق اعضاى بدن (چشم، گوش، زبان، دست، پا، شكم و...)؛ حقّ كارها (نماز، روزه، حج، صدقه و...)؛ حقّ طبقات جامعه (معلم، دانش‏آموز، همسر، افراد تحت فرمان و...)؛ حقّ خويشاوندان (پدر، مادر، فرزند، بردار و...)؛ حقّ هم‏نشينان (دوست، همسايه، شريك، دوست، افراد طرف نزاع و مخاصمه، مشورت خواه، مشورت دهنده، خيرخواه، بزرگسال، خردسال، هم‏كيش، غيرهم‏كيش و...).
سيره عملى حضرتش، بهترين پشتوانه براى اين گونه رعايت حقوق و دست‏يابى به ملكات فاضله انسانى است، كه اين مختصر را مجال پرداختن بدان نيست.
* * *
اين شماره فصلنامه نيز ـ در ادامه سه شماره پيش ـ به صحيفه سجاديه مى‏پردازد. با توجّه به كثرت موضوعات پيش‏رو و درخواست خوانندگان فرهيخته براى پرداختن به آن‏ها، نمى‏خواستيم تا اين حدّ در اين موقف توقّف كنيم. ولى برخورد به راه‏هاى ناپيموده و لطف پژوهشيان فاضل، ما را در ساحل اقيانوس موج‏زاى اين نامه نامى آسمانى بازداشت تا انگشتانه‏اى از آن را در كام جان ريزيم و براى تغيير درون خود، گامى برداريم. بدان اميد كه زمانى ديگر را به موضوع‏هاى ديگر بگذرانيم و در فرصتى