13 ـ ابوشكور بلخى:


سخن كر دهان ناهمايون جهد چو مارى است كز خانه بيرون جهد
نگهدار از او خويشتن چون سزدكه نزديك تر را سبك تر گزد^۱
تلميح است به سخن حضرت على عليه السلام : اللسانُ سَبُعٌ، اِنْ خُلِّىَ عنه عَقَرَ^۲ = زبان درنده اى است كه گر رها شود بگزد.
14 ـ ابو شكور بلخى:


نگهبان گنجى تو از دشمنانودانش نگهبان تو جاودان^۳
ترجمه گونه اى است از اين سخن مولا على عليه السلام : العلمُ خيرٌ من المال ؛ العلمُ يحرسُكَ و أنت تحرسُ المالَ^۴ = دانش بهتر از دارايى است ؛ دانش نگاهبان توست و حال آنكه تو دارايى را نگاهبانى.
15 ـ ابوشكوربلخى:


سخن تانگويى تو را زير دستزبر دست شد كز دهان تو جست^۵
تلميحى است به اين سخن حضرت على عليه السلام : الكلامُ فى وَثاقِك ما لم تتكلّمْ به فاذا تكلّمتَ به صِرْتَ فى وَثاقه^۶ = سخن راتا نگفته اى در بند توست، ليك چو سخن گويى، تو در بند آن خواهى بود.
16 ـ ابوشكور بلخى:


زنيكى همه نيكى آيد به جاىبه نيكى دهد نيز نيكى خداى^۷
تلميحى است به آيه: هل جزاءُ الاحسانِ اِلاّ الاِحسانُ؟ (رحمان، 60) = آيا پاداش نكويى جز نكويى است؟