17 ـ ابوشكور بلخى:


جهان آب شور است چون بنگرىفزون تشنه اى گرچه بيشش خورى^۱
ترجمه گونه اى است از اين حديث امام صادق عليه السلام : مَثَلُ الدنيا كمثل ماءِ البحرِ كلَّما شَرِب منه العطشانُ از دادَ عَطشاحتّى يقتله.^۲ = مَثل دنيا مَثل آب درياست .انسان تشته هر چه بيشتر از آن نوشد تشنه تر گردد تا اينكه اورا از بين بَرد.
18 ـ حكيم ابوبكر محمد بن على خسروى سرخسى: ^۳
آفريننده رانيابد وهمگر به و هم اندر آوريش خطاست
نيست مانند او مپرس كه چيستنامكان گير را مگو كه كجاست^۴
تلميحى است به اين سخنان حضرت على عليه السلام : لايُدرِ كه بُعدُ الهِمَم ولا يَنا لُه غوصُ الفطنِ^۵....و لايَحويه مكانٌ^۶ = انديشه هاى بلند و ژرف به كنه ذات خداوندى پى نبرد و زيركى غوّاصان درياى دانش به ساحتش دست نيابد... وهيچ مكانى او را در بر نگيرد.
19 ـ حكيم ميسرى: ^۷
نكو گفتست نوشروان بخوانشكه مردم را بود ارزش به دانش
على نيز اين به تازى باز راندكه مردم را بها چندان كه داند^۸
شهيد بلخى نيز بيتى بااين مضمون دارد:


دانشا چون دريغم آيى ازآنكبى بهايى وليكن از تو بهاست^۹