جايگاه قرآن و حديث در شعر فارسى سده سوم و چهارم هجرى - صفحه 39

22 ـ كسايى مروزى:


هرچه كردى نيك و بد فردا به پيشت آورندبى شك اى مسكين اگر در دل ندارى آورى۱
تلميح است به آيه: يوم تجدُ كلُّ نَفسٍ ما عَمِلَتْ مِن خيرٍ مُحْضَرا وماعملتْ مِن سوءٍ تَودّ لوأنّ بينها و بينَه اَمدا بعيدا. (آل عمران، 30) = روزى كه هركسى كارهاى نيك خود را پيش روى خود حاضر بيند و آرزو كند كه ميان او و كارهاى بدش مسافتى دور جدايى باشد.
23 ـ كسايى مروزى:


گرنجات خويش خواهى در سفينه نوح شوچند باشى چون رهى تو بينوا اى دل رهين
دامن اولاد حيدر گير و از طوفان مترسگِرد كشتى گير وبنشان اين فزع اندر پسين۲
اشارتى است لطيف به حديث صحيح و بس مشهور «سفينه»: اِنّما مَثلُ اَهلِ بيتى فى هذه الأمّة سفينةُ نوحٍ فى لُجَّة البحر مَنْ رَكِبَها نجى ومَنْ تَخلَّف عَنهاغَرقَ۳ =مثل اهل بيت من درميان اين امّت(مَثَل) كشتى نوح است در دل دريا؛ هر كه سوار كشتى شود نجات يابد و گرنه غرق گردد.

1.ـ كساى مروزى ، ص ۱۱۴

2.ـ همان، ص ۹۴

3.ـ براى مآخذ گوناگون حديث سفينه ر. ك: سفينة البحار، ج ۱، ص ۶۳۰.

صفحه از 47