كند، بلكه فقط به اين منظور بود كه ايشان، خانواده او بودند و معمولاً هر شخصى خانواده اش را همراه مى بَرَد.» ^۱
سپس عمل پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم را تخطئه كرده و مى گويد: «اگر پيامبر ابوبكر و عمر را به دنبال خود برده بود، دعايش زودتر و سريع تر مستجاب مى شد». علامه امينى در كتاب فاطمه زهرا ص 67 تا 73 به تفصيل به اين سخن پاسخ گفته است.
ابن تيميه در موارد متعدّد و در ابتداى همه جواب هايش، از علامه حلى «سند صحيح» و صحت نقل مطالبه مى كند ^۲ ولى خودش نه تنها به احاديث ضعيف ^۳ ، كه حتى به احاديث جعلى و ساختگى هم احتجاج مى كند.

روش دوازدهم : استناد به احاديث موضوع و ساختگى

نمونه اول : ابن تيميه اخبار ازدواج على عليه السلام با دختر ابوجهل را از «مِسْوربن مِخرَمَة» بارها و بارها روايت مى كند ^۴ طبق اين روايت مسور مى گويد: خودم شنيدم كه پيامبر گفت: بنى هشام بن مغيره از من خواسته اند تا دخترشان را به عقد على بن ابيطالب در آورند، ولى من اجازه ندادم مگر آن كه على خود مايل باشد، كه در اين صورت بايد دخترم فاطمه را طلاق دهد. زيرا فاطمه پاره تن من است و هر كس او را بيازارد مرا آزرده است. ^۵ نكات مهم در حديث فوق:
1 ـ مسوربن مخرمه تنها راوى اين حكايت است.