اتفاق اهل علم، موضوع است. ^۱ رشاد سالم ـ محقق كتاب منهاج السنة ـ در پاورقى مى گويد: طبرى در تفسيرش پنج روايت آورده كه مقصود از آيه را على بن ابيطالب مى دانند. ^۲ اين روايت را علاوه بر طبرى، واحدى، ثعلبى، زمخشرى، رازى، بيضاوى، بغوى، سيوطى، شوكانى، آلوسى، احمد حنبل و ابن اثير جزرى هم آورده اند، و هيچ كدام طعنى بر حديث فوق وارد ننموده اند. ^۳ نمونه سوم: در شأن نزول آيه «و لِكُلِّ قومٍ هادٍ»^۴ روايت «انه علىّ» را موضوع مى شمارد و تكذيب و ردّ آن را واجب مى داند، ^۵ با آن كه طبرى در تفسيرش نقل كرده است. ^۶

روش چهاردهم : استناد به قول افراد ضعيف و دروغگو

ابن تيميه پيوسته شيعيان را دروغگو مى شمارد، ^۷ و ايشان را متهم به نقل از دروغگويان معروف مى كند ^۸ ، اما خودش از افرادى نقل مى كند كه به تصريح محدّثان اهل سنت، به دروغ گويى شهرت دارند.
نمونه اول : ابن تيميه در مورد امام حسن عسكرى عليه السلام مى نويسد: «عبدالباقى ابن قانع گفته كه حسن عسكرى فرزند نداشت و از او نسلى باقى نماند!» ^۹ بايد دانست كه ابن قانع مردى اُموى مذهب است كه برقانى و دارقطنى، او را ضعيف و خطاكار شمرده اند.
ابن حزم او را منكر الحديث مى داند و مى گويد: همه اصحاب حديث، روايت او را ترك كرده اند، زيرا در حديث او دروغ و وضع، روشن است. ابن فتحون گويد: احدى را