متون حديثى تبحّر داشته باشد، ۱ ولى در آخر عمرش اين سخن را پس گرفت و طى نامه تكان دهنده اى كه براى ابن تيميه نوشت، به او چنين خطاب كرد: «شمشير حجاج بن يوسف و زبان ابن حزم در نابودى اسلام چه ها كردند، و تو نيز با آن دو همراه شدى. تا كى سخنان خود را مى ستايى، ولى احاديث صحيح را رد مى كنى؟ چرا پيوسته روايات را تضعيف يا انكار مى كنى؟ اى كاش احاديث نبوى از دست تو سالم مى ماند، هر كس از تو پيروى كرد، در معرض كفر و نابودى قرار گرفت». ۲ ابن تيميه در برخورد با حديث، روشهاى گوناگونى دارد كه به 17 مورد از آنها اشاره مى شود:
روش اول : تجاهل يا جهل به احاديث بسيار معروف
ابن تيميه برخى از احاديث معروف را كاملاً ردّ مى كند.
نمونه اول : جنگ هاى سه گانه اميرالمؤمنين عليه السلام در ايام خلافت ظاهرى. ابن تيميه على رغم روايات فراوان در منابع اهل سنت اصرار دارد كار حضرتش را از روى هوا و هوس بشمارد و ادعا مى كند كه على عليه السلام تنها براى رسيدن به حكومت و امارت، مسلمانان زيادى را به كشتن داده است. ۳ در كتاب هاى او اين مطلب بارها بار به عبارات مختلف تكرار شده، تا براى خواننده كتاب خود، شكى باقى نگذارد. ۴ ابن تيميه همه رواياتى را كه در باره جنگهاى سه گانه
1.ـ ذيل تاريخ اسلام، سال ۷۰۱ تا ۷۵۰، ص ۳۲۵، علوم الحديث (ابن تيميه) مقدمه محقق، ص ۴۳.
2.ـ متن اين نامه بسيار خواندنى را در الغدير، ۵/۸۷ و نيز بحوث فى الملل و النحل، ۴/۳۸ ببينيد.
3.ـ منهاج الستة، ۲/۲۳۱ چاپ قديم و نيز جلد ۳ و ۴ در مواضع متعدد.
4.ـ نگارنده ده ها مورد از عبارتهاى ابن تيميه را كه در مورد امير مؤمنان و حضرت زهرا و فرزندان ايشان عليهم السلام و نيز ياران و پيروان اهل بيت بيان نموده، گردآورده است. به عنوان نمونه:
۱) على به سنت رسول الله جاهل بود و برخى را حتى تا هنگام مرگ نمى دانست. (منهاج ۶/۴۳، ۸/۳۰۱)
۲) على در جنگهاى جمل و صفين و نهروان به خاطر خدا نجنگيد، بلكه براى اطاعت خودش جنگ كرد. (۲/۲۰۲ تا ۲۰۵، ۲/۲۳۲ ط قديم)
۳) اگر كسى بگويد معاويه ياغى است، آنها هم مى گويند على ياغى است چون به خاطر رياست و امارت جنگيد. (همان)
۴) على مثل ابوبكر نيست چون ابوبكر براى اطاعت خدا و رسول جنگيد. (همان)
۵) جنگ على در صفين و جمل نه واجب بود و نه مستحب، بلكه فتنه اى بود كه جز زياد شدن شر فايده اى نداشت. (۷/۵۷)
۶) على در جنگ هايش بسيارى از مسلمانان را كه نماز مى خواندند و روزه مى گرفتند كشت و بعد هم پشيمان شد. (۶/۲۰۹ و ۳۵۶)
۷) على بدون هيچ دستورى از پيامبر، تنها به راى خود و براى وادار كردن مردم به اطاعت جنگ كرد و عده زيادى را كشت. (۷/۴۵۲، ۸/۳۲۹)
۸) على هيچ اختصاصى به يارى پيامبر ندارد و هيچ جا پيامبر نياز به على نداشته است. (۷/۲۵)
۹) نزول آيه انما وليكم الله (منهاج ۷/۸) و آيه بلغ ما انزل اليك (۸/۳۳) و آيه اليوم اكملت لكم دينكم (۷/۵۳) و آيات نجم (۷/۶۲) و آيه مودت (۷/۹۹) و آيه و من الناس من يشرى ... (۷/۱۱۲) و آيه فتلقى آدم من ربه كلمات (۷/۱۳۱) و آيه لكل قوم هاد (۷/۱۳۹) و آيه تعيها اذن واعية (۷/۱۷۲) و آيات سوره هل اتى (۷/۱۷۷) و من عنده علم الكتاب (۷/۲۵۱) و خيرالبرية (۷/۲۵۹) و ... در باره على ، همه كذب و دروغ است و به اتفاق اهل علم به حديث، ساختگى است و به دست رافضيان جعل شده است.
۱۰) احاديث زير در باره على همه كذب و دروغ است: حديث حربك حربى ... (۲/۲۰۲ ط قديم)، حديث عطاى انگشترى (۷/۸)، حديث اللهم و الِ من والاه (۷/۵۵)، حديث ليله المبيت (۷/۱۱۲)، حديث شناختن منافقان با بغض على (۷/۱۴۹)، حديث ايثار اهل بيت به يتيم و اسير و مسكين (۷/۱۷۷)، حديث تاييد اسلام با شمشير على (۷/۱۹۷)، حديث صديق بودن على (۷/۲۲۵)، حديث اولين نماز گزار بودن على (۷/۲۷)، حديث يوم الانذار (۷/۲۹۹)، حديث محبوب ترين خلق بودن على (۷/۲۸۴)، حديث انت اَخى و وصيى ... (۷/۳۵۴)، حديث اعلام سوره برائت توسط على (۷/۳۳۵)، و حديث مواخات و حديث خيبر و حديث طائر مشوى و سفينه نوح و حديث من شك فى على و حديث زاهد بودن على و هزار ركعت نماز او و آزاد كردن بنده توسط على و اعلم بودن على و اقضا بودن على و انا مدينه العلم و على مع الحق و عادل بودن على و معصوم بودن على و ... همه و همه كذب و دروغ است به اتفاق حديث شناسان!
